Ontwikkel als mens en omarm verdeeldheid

Vanuit het persoonlijke referentiekader, beschouwt ieder mens de wereld en de gebeurtenissen om zich heen. Een referentiekader is de algemene samenhang van alle factoren, die voor een persoon -of zelfs een hele gemeenschap- de psychische werkelijkheid op een zeker ogenblik vormt. Een geheel van gewoonten, regels en normen, die bepalen hoe je iets beoordeelt.  

Een geheel van gewoonten, regels en normen

Dit geheel is in gradaties verschillend; per individu, per organisatie, alsook per natie en per cultuur. Omdat men binnen de westerse cultuur is doorgeschoten in het nastreven van gelijkheid, worden niet alleen de verschillen in referentiekaders te vaak genegeerd, maar lijkt zelfs het fenomeen an sich meestens niet te worden erkend.  

Vanwege de toename van individuele vrijheid, zijn de verschillen tussen persoonlijke referentiekaders van individuen binnen de westerse cultuur vaak groot. Door die individuele vrijheid zijn westerlingen in staat zeer uiteenlopende visies te hebben op dezelfde dossiers. Zo denkt de één dat de Europese Unie voor vrede en vrijheid zorgt en denkt de andere westerling dat die EU juist zal resulteren in minder individuele vrijheid en meer kans op (burger)oorlog. Zo denkt de één dat meer islam in het westen een voorbeeld is van vrijheid, terwijl de andere westerling juist van mening is, dat meer islam inherent is aan minder vrijheid. Die twee visies staan behoorlijk haaks op elkaar, terwijl beiden hetzelfde dossier beschouwen. Waarschijnlijk niet op basis van dezelfde feiten, maar wel met zekerheid op basis van een verschillend referentiekader.

Binnen culturen waar individuele vrijheid in verhouding tot de westerse cultuur minder ontwikkeld is, heerst minder verdeeldheid; de gedachten en ideeën van de mensen binnen die culturen, liggen dichter bij elkaar, lopen minder sterk uiteen. Dat maakt het makkelijker de cultuur te definiëren, te erkennen en in stand te houden. Voor westerlingen is hun westerse cultuur onderhevig aan perceptie door middel van het brede referentiekader en de vrijheid van individueel denken. Juist door de vrijheid voortgekomen uit hun westerse cultuur, zijn sommigen niet meer in staat die basis van hun cultuur te erkennen en te koesteren.

Vrijheid is inherent aan verdeeldheid. Met de toename van vrijheid en individueel vrij denken, zijn de gedachten van mensen namelijk steeds meer uiteenlopend geworden. Met de komst van het internet en de mogelijkheid onszelf steeds beter te informeren, wordt ons referentiekader steeds sneller meer breed. Dit resulteert automatisch in meer verdeeldheid en grotere verschillen in visies. We zijn alleen nog op zoek naar een manier om deze verdeeldheid in harmonie in ons bestaan te verweven.

Westerse burgers bestrijden elkaar -met name in het publieke debat - met betrekking tot belangrijke dossiers zoals de EU en het mohammedanisme, op basis van een verschillend referentiekader. Een referentiekader dat dankzij de vrije westerse cultuur heeft mogen ontstaan. Een referentiekader waarbinnen een aantal elementen verankerd ligt, waarin iedere westerling elkaar vindt; individuele vrijheid en veiligheid, voor onszelf en voor onze kinderen.

Als altijd in ontwikkeling  zijnde  westerse mensen, dienen we verdeeldheid te omarmen als een vrijheid van ons allen en moeten we op zoek naar een manier om met maximaal vrij denken meer harmonie te creëren. 

Homoseksualiteit is bahvies, toch?

Wat?! Beschouwen Turken homoseksualiteit als een ziekte?! Maar dát hebben we eerder meegemaakt. En die grístenhonden hebben er flink van langs gekregen, oh jawel. Vooral progressief links, maar ook liberaal rechts, hakt stevig op het Christendom in als het om het verdedigen van homorechten gaat. Met Vrijheid als prioriteit zien we hier dus een gemeenschappelijke factor, die een grote meerderheid van de burgers in Nederland met elkaar verbindt; Homorechten. Of je nu op Groenlinks stemt of op de Partij voor de Vrijheid; met betrekking tot de rechten van homo's heeft toch iedereen kritiek op het mohammedanisme? 

En dan die knappe jonge Turk; verwesterd om te zien, modern kapsel, strak leer jasje, metroman-sjaaltje en  ogenschijnlijk het toonbeeld van de geïntegreerde jonge mohammedaan. Maar dan doet hij zijn mond open; 

"Hij [Yunus] is een Turkse jongen, ik zie hem als een Turkse jongen. Zijn origine komt uit Turkije, dus er zijn dingen die je niet zomaar kunt afleren, en niet hóórt af te leren." 

De kans is groot, dat deze Turk daadwerkelijk het toonbeeld is van de jonge mohammedaan in Nederland. Wat zegt dat? De vraag welke 'dingen' je niet hoort af te leren, wordt (natuurlijk) niet door de (MSM)reporter gesteld. De 9-jarige Yunus woont al sinds hij 5 maanden oud is bij zijn lesbische pleegouders. Opgevoed door Nederlanders, geboren in Nederland, opgroeiend met de westerse cultuur, beschouwen we Yunus toch zeker als een Nederlander? Maar deze moderne knappe Turk beschouwt hem als een Turk. 

Wordt werkelijk een tweedeling gecreëerd in de Nederlandse samenleving door kritiek op islam? Of is de tweedeling reeds gecreëerd door het mohammedanisme, de islamitische opvoeding en de islamitische cultuur? En reageren islamcritici op dit feit, ter verdediging van Vrijheid?

Inherent aan de westerse cultuur, haaks op de islamitische cultuur

Veel mensen beschikken over onvoldoende kennis van het mohammedanisme en de islamitische cultuur. Dit is niet alleen te concluderen uit het feit, dat een substantieel deel van de burgers geen kritiek op het mohammedanisme uit, maar ook uit het feit, dat een deel van de burgers mèt kritiek op islam zichzelf niet altijd even sterk en beheerst kan verwoorden. Dit is niet zo verwonderlijk, omdat het islamdossier een dik dossier is, dat in de mainstream media te rooskleurig wordt geportretteerd. Dit schept verwarring. Kennis opdoen, is dankzij het internet veel gemakkelijker geworden; het kost echter wel tijd en energie. Met alle verplichtingen en drukke weekschema's, is het logisch dat niet iedereen de tijd en energie wil steken in het opdoen van kennis van het mohammedanisme. Daarnaast doet meer weten van het mohammedanisme afbreuk aan het beeld van een ideale wereld, waarin iedereen gelijk en hetzelfde is. Dit kan drukken op de gemoedstoestand. Een deel van de burgers kiest daarom bewust en onbewust voor het negeren van ongemakkelijke negativiteit. Zoals gezegd; niet verwonderlijk. Méér ontstellend is echter het feit, dat veel mensen over onvoldoende kennis beschikken van de westerse cultuur. Wie niet beseft welke kenmerken inherent zijn aan de westerse cultuur, zal ook niet begrijpen dat die kenmerken de moeite waard zijn om te verdedigen en een reden zijn om enorm trots te zijn op onze cultuur.

"De westerse cultuur is een cultuur, die zijn historische oorsprong vindt in Europa, maar als gevolg van kolonisatie, handel en massamedia zich verspreid heeft over het grootste deel van de wereld. Elementen van deze cultuur zijn: het Christendom; het kapitalisme; het renaissance-humanisme; de renaissance; de Verlichting; moderne wetenschap en technologie; de industrialisering; de secularisatie.

Een belangrijk kenmerk is de vrije meningsuiting: in principe mag alles ter discussie worden gesteld en is geoorloofd een afwijkende mening te publiceren en in de openbaarheid te brengen zonder te vrezen voor sancties van overheden of religieuze groeperingen die consensus opleggen. Een hieruit voortgekomen verschijnsel is de wetenschappelijke methode die wetenschappelijke theorie toetst aan de werkelijkheid. Hierdoor wordt een, voortdurend verder aangescherpt, wetenschappelijk model van de werkelijke wereld geschapen."

Opgegroeid in het Vrije Westen, gedraagt een deel van de burgers zich als een stel verwende kinderen. Kinderen die veilig opgroeien, naar goede scholen gaan, omringd zijn door redelijke mensen, alles krijgen wat hun hartje begeert en geen besef hebben van de historie van de mensheid, van de evolutie en van de wereld buiten hun comfortzone. "Ieder mens is gelijk, ieder mens is hetzelfde en ieder mens ter wereld is gelijktijdig en evenredig ontwikkeld."; w r o n g. 

Net als een slaapkamer gevuld met het duurste speelgoed geen indruk meer maakt op het kind dat er dagelijks in leeft en slaapt, maken de kenmerken van de westerse cultuur geen indruk meer op een te groot deel van de westerse bevolking. Een duidelijk gebrek aan besef van het bijzondere tijdperk waarin wij leven. Alsof het zo gewoon is, als mens geëvolueerd te zijn tot een beschaafd wezen met individuele Vrijheid en de Vrije Meningsuiting. Alsof het zo gewoon is, dat een cultuur zo geciviliseerd is en kenmerken zoals die van de westerse cultuur onlosmakelijk aan zich verbonden heeft. Alsof het altijd zo is geweest...

Om te begrijpen dat het mohammedanisme en de islamitische cultuur haaks op onze cultuur staan, dient men eerst te beseffen welke kenmerken inherent zijn aan de westerse cultuur. Kenmerken die de moeite waard zijn om te verdedigen en een reden zijn om enorm trots te zijn op onze westerse cultuur.

Stop acting like a spoiled brat.

Moslimorgaan veroordeelt uiting antisemitisme

Zaterdag stond in de Telegraaf een stuk met de kop "moslimorgaan veroordeelt antisemitisme". Wie het artikel goed leest, komt mogelijk tot een andere conclusie. Veroordeelt het moslimorgaan daadwerkelijk antisemitisme of geeft het moslimorgaan aan, dat het uiten van antisemitisme niet handig is?

"De organisatie wil in gesprek met alle partijen die bij het incident betrokken zijn en zal binnenkort met prominenten en bestuurders van moslimorganisaties samenkomen om de kwestie te bespreken."

Het uitgangspunt zegt meestens veel over de uitkomst. Als het moslimorgaan spreekt van een incident, is men dus op voorhand niet bereid het probleem onder ogen te komen. Antisemitisme is namelijk inherent aan het mohammedanisme. Wie zich een klein beetje heeft verdiept in de leer van het mohammedanisme, kan niet anders dan concluderen dat Jodenhaat vanuit islam wordt opgelegd aan mohammedanen. Een opvoeding op basis van de leer van islam, is een opvoeding met antisemitisme als ingrediënt. Er is dan ook geen sprake van een incident. Het moslimorgaan weet dat als geen ander.

Welkom en Bedankt

Voor de vele reacties op mijn laatste column, die ik geschreven heb voor De Dagelijkse Standaard, dank ik iedereen hierbij hartelijk. Een mooi podium is me door DDS geboden en daarvoor ben ik Joshua Livestro en de anderen zeer erkentelijk. De vele comments onder de verschillende stukken ik geschreven heb en de uiteenlopende gesprekken via Twitter, gaven reeds aan dat de columns van Blondemevrouw goed gelezen worden. De reacties op 'Till we meet again' lieten mij beseffen, dat een pauze nemen, een egoïstisch besluit is.

Het is desalniettemin een goed besluit. Ieder mens moet af en toe even opladen en dat is voor mij niet anders. Voor mensen die zich er fulltime op kunnen en willen toeleggen, is het al van belang om regelmatig even een stap terug te nemen en het één en ander van een kleine afstand te beschouwen. Dat is in mijn optiek zowel van toegevoegde waarde voor de inhoud van de columns als voor de persoonlijke gemoedstoestand. Columns schrijven, doe ik naast andere bezigheden.

Op deze website staat een groot aantal van de tot op heden geschreven columns, eerder gepubliceerd op De Dagelijkse Standaard. Voorlopig zal ik minder frequent schrijven en online zijn dan de afgelopen periode. Toch zal ik hier regelmatig een nieuw stuk plaatsen. Ook zal ik op verzoek af en toe bijdragen leveren aan andere websites. Het ging namelijk niet om mij en het gaat nog steeds niet om mij. Het gaat om Vrijheid.

En Vrijheid is mijn prioriteit.

Van RAMKOERS naar een stabiele toekomst

Verdeel en heers? Laten we dat ons nu nog steeds gebeuren? Het migratieproject is mislukt. De SP voorspelde het in 1983, een deel van de burgers heeft het jarenlang aangegeven en uiteindelijk hebben zelfs leiders van diverse landen in Europa openlijk toegegeven dat het migratie-experiment is mislukt. Toch blijft het beleid nagenoeg ongewijzigd. Marginale aanpassingen die het idee moeten geven dat er iets verandert, terwijl feitelijk op dezelfde voet wordt doorgegaan. Geen grootschalig onderzoek naar de redenen van het falen, geen plan voor de toekomst. De conclusies van een dergelijk onderzoek zouden namelijk leiden tot de val van het ondemocratische bureaucratische monster dat we de Europese Unie noemen. Onlosmakelijk met elkaar verbonden, wordt omwille van het één, het ander genegeerd.

Blondemevrouw; till we meet again

Blondemevrouw stopt met het schrijven van columns. Een nieuwe fase is aangebroken. Dat besef heeft me laten besluiten voorlopig geen columns meer te schrijven. De tijd van vrijblijvendheid is voorbij en het schrijven van columns, pogen anderen aan het denken te zetten, is niet langer voldoende. Wie het islamdossier onvoldoende doorgrondt, begrijpt niet met hoeveel passie en gevoel van urgentie ik doe wat ik doe. De 44 columns ik voor De Dagelijkse Standaard heb mogen schrijven vormen samen een palet van mijn gedachten over de negatieve invloed van de Europese Unie en met name van het mohammedanisme, op onze Vrijheid. What more can I say? Voor velen is het islamdebat slechts een wedstrijdje. Een nieuwe fase is echter aangebroken en ik spreek hier niet van een nieuwe persoonlijke fase. Slechts de kwaadwillenden en de onnozelen kunnen blijven volharden in het spelen van spelletjes. Hieraan doet Blondemevrouw niet mee.

Fatsoenspolitie; een goede zaak!

Het plein staat vol met emotionele, moedige, jonge mensen. Zij hebben een duidelijke boodschap; wij eisen méér vrijheid! Een massale toestroom van burgers naar die centrale plek, om saamhorig en heroïek te demonstreren voor vrijheid. Niet wetende dat hun inzet en doorzettingsvermogen zou worden misbruikt om het tegenovergestelde te bewerkstelligen. De dag voor de val van Mubarak stond het Tahrirplein vol met studenten en seculiere vrouwen. Toen datzelfde plein de dag ná de val van Mubarak vol stond met mannen in jurken en vrouwen met hoofddoeken, werd reeds duidelijk dat de studenten en seculiere vrouwen onwetend een islamitische revolutie hadden ontketend, die zou resulteren in méér islam en mínder vrijheid.

Marokkaanse organisaties, het Thuisgevoel en Democratie

Bijna 90 Marokkaanse organisaties hebben samen een brief opgesteld en aan de Tweede Kamer gestuurd. Saamhorigheid alom, ten einde het Marokkanendebat te beïnvloeden. Of liever nog;  om te voorkomen dat een inhoudelijk debat over het mohammedanismeprobleem plaatsvindt. De Marokkaanse organisaties willen met het voorkomen van het debat, ‘waarborgen dat alle delen van de samenleving zich kunnen herkennen in het centrum van de democratie’. Kennelijk hoort het deel dat erkent dat er sprake is van een Marokkanen- en mohammedanismeprobleem, niet bij de samenleving (die we met zijn allen aan het maken zijn), in de optiek van de Marokkaanse organisaties. Ook is in hun optiek het voorkomen van een debat, blijkbaar het onderstrepen van democratie. Hiermee bevestigend, dat vanuit het mohammedanisme het begrip democratie wordt geaccepteerd noch begrepen.

“Geachte parlementariërs,

[…] U kunt kiezen uit twee opties om Wilders in zijn hemd te zetten.

(Ten eerste) Door weg te blijven bij deze verkiezingsbijeenkomst van de PVV! (Ten tweede) Mocht u toch uw moverende redenen hebben om mee te doen, dan heeft dat alleen zin wanneer u erin slaagt om het beoogde effect van Wilders volledig uit te schakelen.

[…] Uiteraard zal Wilders tenslotte - om de critici de mond te snoeren- ook oplossingen aandragen: keihard straffen en het land uitzetten.

[…] maatregelen […] Denk daarbij aan het succesvolle initiatief van hoofdcommissaris Nordholt in Amsterdam ongeveer twintig jaar geleden met ontspoorde Antilliaanse jongeren. […] Een strenge militaire aanpak in een kazerne.

[…] Doe niet weer een onderzoek. De problemen zijn sinds de jaren ‘80 over-onderzocht. Wat ontbreekt zijn niet de analyses van de problemen maar de juiste maatregelen.

[…] Of het debat een vloek dan wel een zegen wordt, is volledig aan u!”

Mijn droom voor ons land, inspiratie voor Willem-Alexander

Beatrix Wilhelmina Armgard van Oranje-Nassau gaat de geschiedenis in als de koningin die haar naam te letterlijk nam - Beatrix: zij die gelukkig maakt - en daarmee Nederland heeft verkwanseld en het Nederlandse volk in de afgrond heeft gestort. Sommigen herkennen geschiedenis wanneer het gemaakt wordt, anderen hebben enkele decennia nodig om volledige bewustwording tot stand te laten komen, weer anderen kiezen ervoor geschiedenis eeuwig te negeren. Op welke wijze wordt Beatrix over een eeuw  of twee eeuwen in de geschiedenisboeken omschreven? En zal prins Willem-Alexander op dezelfde wijze omschreven gaan worden? Geschiedenis en toekomstige geschiedenis.

Anderen aan het denken zetten

Op korte termijn grote veranderingen verwachten, is jezelf teleurstellingen voor de voeten werpen. Nadat je jezelf meermaals hebt laten struikelen in een periode van vijf jaar, neemt je energie af en je frustratie toe. Waarna je uiteindelijk de handdoek in de ring werpt, omdat je niet nog een teleurstelling wilt verwerken. Je kiest ervoor je niet meer druk te maken, je distantieert je van grote maatschappelijke problemen en gaat voor jezelf, je geliefden en jullie persoonlijke toekomst leven. Niets meer, niets minder. Een kleine fijne wereld, voor zo lang als het duurt. Een voorspelbaar verloop als je tot de conclusie bent gekomen, dat vrijheid onder druk staat en hier op korte termijn verandering in denkt te kunnen brengen. Vandaag deze column naar aanleiding van een reactie van R. Hartman, gisteren onder de column “Realofobie en het maken van onderscheid”. 

Realofobie en het maken van onderscheid

Met de opkomst van redelijkheid en tolerantie, lijkt logica verloren te zijn gegaan. De mensen die gelijkheid wensen voor ieder mens op aarde, trachten dit te bereiken door ongelijkheid te negeren en dikwijls (on)bewust te stimuleren. Wie weigert ongelijkheid te zien, leeft in een wereld van gelijkheid. In dergelijk gedrag is weinig logica te bespeuren. Toch geven zulke mensen aan, zelf daar wèl de logica van in te zien. Het is dan ook inderdaad een feit, dat ongelijkheid soms noodzakelijk is. Wie bepaalt dat? Niet wie, maar wat; logica. Logische handelingen en overwegingen zijn eenvoudig te beargumenteren. Welk argument verdedigt ongelijkheid? Is het een realistisch argument of is het een argument uit angst voor de realiteit?

Tijd voor een seculier straatbeeld

Godsdienstvrijheid is de vrijheid zelf te kiezen om tot een godsdienst toe te treden en deze te belijden en beoefenen. Godsdienstvrijheid laat ook de ruimte voor de mogelijkheid van een vrije keuze voor een godsdienstloze levenshouding. In het jaar 2000 was 62% van de Nederlanders niet verbonden met een of andere religie (SCP). Dit percentage loopt in 2020 op naar 72%. Wordt het niet eens tijd, het straatbeeld vanuit dit perspectief te beschouwen?

De wet met betrekking tot godsdienstvrijheid is opgesteld voorafgaand aan het grote immigratie-experiment. Nog voor een ideologie vermomd als een religie binnen de grenzen van onze cultuur werd uitgenodigd. En voorafgaand aan de komst van het internet. Het referentiekader dat de wetgevers hebben gebruikt voor het opstellen van de wet, is dus inmiddels uiterst achterhaald. Beschaving en rede hebben ons ver genoeg gebracht, opnieuw de balans op te kunnen maken. Waar tweedelingen zijn ontstaan, zijn maatregelen te nemen om harmonie te herstellen.

Verschil in opvattingen en sharia-style denken.

In Marokko, en op veel andere plekken in de wereld, geldt een wet waarbij verkrachters hun straf kunnen ontlopen door met het slachtoffer te trouwen. De ouders van verkrachte meisjes stemmen vaak in met een huwelijk omdat zij de ontmaagding buiten het huwelijk als een schande beschouwen. Meisjes die verkracht zijn, wordt drievoudig geweld aangedaan; door hun verkrachter, door hun traditie en door de geldende wetgeving. De schuldvraag is ondergeschikt aan het eergevoel. En áls de schuldvraag aan de orde komt, wordt meestens naar het slachtoffer gewezen.

“Article 475 of the Moroccan penal code allows for the "kidnapper" of a minor to marry his victim to escape prosecution, and it has been used to justify a traditional practice of making a rapist marry his victim to preserve the honour of the woman's family.”

Niet het feit dat zij op brute wijze is verkracht is leidend, maar het feit dat zij ongehuwd gepenetreerd is, haar “maagdenvlies” verloren heeft en de familie-eer geschonden heeft, is leidend. Vanuit dat perspectief beschouwd, is een verkracht meisje altijd meervoudig de dupe. Vanuit de westerse cultuur wordt dit sterk afgekeurd. Toch is er gelatenheid te bespeuren. Zolang het ver buiten de dijken plaatsvindt, lijkt er voor een relatief grote groep mensen, weinig reden voor ophef. Is het echter nog steeds een “ver-van-m’n-bed-show”? Het slachtoffer als dader beschouwen, is een mindset, een gedachte en een culturele traditie. Als je binnen een vrije samenleving alle ruimte biedt aan uiteenlopende mondiale culturele tradities, doemt de wereld die zo ver van het bed leek, uiteindelijk binnen de dijken op.

Eerwraak, familiedrama’s en wegkijkerij

Als een meisje in Nederland wordt omgebracht uit eerwraak, wordt die oorzaak dan erkend en publiekelijk meegedeeld? De Telegraaf kopt vandaag dat eerwraak het motief lijkt voor de moord op de 16-jarige Marokkaanse Mirjam Abarkan uit IJsselstein. Politie spreekt echter vooralsnog van “problemen binnen het gezin” die ten grondslag zouden liggen aan de moord, die uiteindelijk als “familiedrama” de archieven in zal gaan.

Waarom hebben wij in het westen toch zo’n moeite met het beestje bij de naam noemen? Voor geen enkele moord gepleegd door een familielid, is het woord “familiedrama” een gepaste omschrijving. Je spreekt van een familiedrama als oma kanker blijkt te hebben; of als tante Sophie op weg naar haar werk op de fiets is geschept door een vrachtwagen, is komen te overlijden en drie kindertjes en een man achterlaat; of als ouders na een scheiding besluiten de kinderen te gebruiken om elkaar het leven zuur te maken; of als pa zijn baan kwijt is geraakt en niets anders doet dan depressief voor zich uit staren en zijn gezin onder spanning zetten; dán spreek je van familiedrama’s. Als een moeder haar dochter vermoordt, spreek je van moord. Of van doodslag, als dat juridisch mocht blijken.

Iran en de kracht van internationale aandacht

Alle camera’s waren gericht op Midan Tahrir, het bevrijdingsplein in Caïro. De islamitische revolutie mocht rekenen op dagelijkse aandacht van zowel de mainstream media als van politiek Europa. Vanaf december 2010 was er sprake van een golf van protesten in landen zoals Tunesië, Algerije, Egypte, Libië en Syrië, die voorzien van eenzijdig commentaar door bijvoorbeeld een Petra Stienen, dagelijks het nieuws en verschillende actualiteitenprogramma’s haalden. Alsof een wereldwonder in aantocht was, werd gesproken van een “Arabische Lente”. Jonge vrijdenkende Egyptenaren in beeld gebracht, protesterend tegen Mubarak. De opvolgende machtsovername door de moslimbroederschap bagatelliserend en ontkennend.

Met name dankzij de internationale aandacht voor de protesten en het feit de ogen van de internationale media op hen gericht waren, hebben de demonstranten een kans gehad. Door diezelfde aandacht met een eenzijdige blik, het bagatelliseren en wegkijken, heeft de moslimbroederschap helaas tevens alle ruimte gekregen. Internationale aandacht en druk is in vele opzichten van groot belang. Uiteraard verschilt per land de politieke afweging door de uiteenlopende belangen. De internationale pers geeft onder leiding van de politieke macht veel aandacht aan het ene protest, maar niet voldoende aan het andere.

Een hoer is geen slavin

Indien men een vrouw in de westerse cultuur als hoer beschouwt, associeert men dat met het betalen voor seks. De basis betreft de vrije wil van de betreffende vrouwelijke prostituee. Zij bepaalt voor welke prijs zij zichzelf aanbiedt en heeft het recht mannen te weigeren, ook als die mannen driftig met geld wapperen. De westerse prostituee is de baas over het eigen lijf. In Nederland draagt zij zelfs belasting af.

“Zij die de islamitiese godsdienst belijden, begrijpen de zeden en gewoonten van de Nederlanders niet. En het is bekend dat voor hen het gedrag en leefpatroon van Nederlandse vrouwen zo afwijkt van het hunne, dat bij velen van hen de gedachte kon opkomen in een soort “Babylon'' terechtgekomen te zijn. Waar naar hun maatstaven gemeten de vrouwen zich zo onzedelijk gedragen dat het welhaast hoeren moesten zijn.” – Socialistische Partij (SP) 1983 Gastarbeid en Kapitaal

Raadselman Jan Jaap de Ruiter

Jan Jaap de Ruiter weet niet wat hij zegt. Het is Jan Jaap eerder niet gelukt de inhoud van mijn columns te doorgronden, maar nu blijkt dat hij tevens niet in staat is, zijn eigen woorden te ontraadselen. Wellicht dat het hem meer duidelijk wordt, als het overzichtelijk en concreet wordt aangegeven. Daarnaast zou het interessant kunnen zijn voor de bezoekers van De Dagelijkse Standaard om (opnieuw) mee te krijgen, hoe men binnen de realofobische sekte - waartoe de Ruiter in mijn optiek gerekend mag worden – denkt, redeneert en handelt. . Naast de inhoudelijke reactie van Blondemevrouw, die eerder vandaag op deze site verscheen, hierbij nog een reactie op het verdraaien van de inhoud van één van mijn columns en op de persoonlijke stukjes tekst die Jan Jaap de Ruiter schreef.

Tijdens een radio-optreden sprak Jan Jaap de Ruiter de volgende woorden over de door mij geschreven column Reductio ad Hitlerum; 

“Gisteren stond er een stukje op de site van de Dagelijkse Standaard en daar schreef iemand: Ik heb een buurman, een moslim, een hele aardige kerel, maar daar mag ik hem niet op beoordelen.”

Moslims en islam: een beargumenteerd onderscheid

Een goede, gematigde moslim vanuit Westers optiek beschouwd, is een slechte moslim vanuit islam beschouwd. Dit is wat Geert Wilders onder andere stelt in zijn boek Marked for Death, zoals blijkt uit het stuk van Jan Jaap de Ruiter op de Dagelijkse Standaard. Een goede moslim vanuit islam beschouwd, voert de opdrachten in de koran uit, houdt zich aan de leefregels die worden opgelegd via de koran, soenna, qiyas en idjma en wijst democratie af, alsook door de mens gemaakte wetten.

De sharia wordt weliswaar uiteenlopend aangevuld in diverse islamitische landen op basis van de idjma (consensus), het zijn de overeenkomsten die bepalend zijn; de bron van sharia over de hele wereld, is de koran. Zowel de Medina-verzen als de oudere Mecca-verzen dienen als basis. Islam is een allesomvattend politiek en juridisch systeem, dat ieder aspect van het menselijk bestaan bepaalt.

“Wilders werkt in zijn boek zijn gedachten verder uit. Hij stelt daarin dat gematigde moslims […] eigenlijk niet bestaan. Een echte moslim is alleen hij of zij die de agressieve ideologie van de islam voor de volle vernietigende 100% uitvoert. Daaruit zou je kunnen concluderen dat Wilders de gematigde moslims, die dus eigenlijk geen moslims zijn, niet meer viseert. Ze zijn niet interessant voor zijn politiek.” – Jan Jaap de Ruiter

Hetgeen Jan Jaap stelt dat zou kunnen worden geconcludeerd uit de stelling van Wilders, wordt niet door de Ruiter onderbouwd met argumenten. Het door Wilders aangegeven verschil in perceptie van goede moslims / slechte moslims, zegt geenszins dat hiermee een keuze wordt gemaakt, wie wel of niet te viseren. Vanuit een Westers perspectief is een goede moslim een moslim die de opdrachten vanuit de koran naast zich neerlegt en de leefregels vanuit de Westerse cultuur accepteert. Vanuit islam beschouwd, doet een goede moslim het tegenovergestelde. Dat verschil in perceptie is hetgeen Wilders wenst aan te geven, doch kennelijk niet wordt begrepen door Jan Jaap de Ruiter. Is islam een agressieve ideologie? De koran is leidend;

Qur'an 8:12- "I will cast terror into the hearts of those who disbelieve. Therefore strike off their heads and strike off every fingertip"

Qur'an (3:151) - "Soon shall We cast terror into the hearts of the Unbelievers, for that they joined companions with Allah"

Bukhari (52:220) - Allah's Apostle said... 'I have been made victorious with terror'

Jan Jaap de Ruiter is een arabist, die de plank slaat, doch mist.

"U liegt en u draait".

Op 8 december 2012 schreef ik een column met de titel Reductio ad Hitlerum. Hierin stelde ik het volgende:

Mijn buurman is een vriendelijke moslim. Dat is hij echter niet dankzij islam, maar ondanks islam. Een totalitaire ideologie zoals islam, beoordeel je niet op basis van het gedrag van je buurman. Islam beoordeel je aan de hand van de koran en de ahadith. Het is de leer die je kunt beschouwen, om vervolgens te evalueren. De mens beoordeel je aan de hand van zijn handelen. Als zijn handelen is ingegeven door de leer, is het opnieuw de leer die te beoordelen is.

Om zijn nieuwe anti-Wildersboek te promoten, was Jan Jaap de Ruiter op 10 december 2012 te gast bij het radioprogramma Lijn1. Naast zijn gebruikelijke retoriek over Geert Wilders, sprak hij over mijn column, Reductio ad Hitlerum. Vanaf ongeveer minuut 13.20 is zijn commentaar op de column te horen.

“Gisteren stond er een stukje op de site van de Dagelijkse Standaard en daar schreef iemand: Ik heb een buurman, een moslim, een hele aardige kerel, maar daar mag ik hem niet op beoordelen.”

Reductio ad Hitlerum

Mijn buurman is een vriendelijke moslim. Dat is hij echter niet dankzij islam, maarondanks islam. Een totalitaire ideologie zoals islam, beoordeel je niet op basis van het gedrag van je buurman. Islam beoordeel je aan de hand van de koran en de ahadith. Het is de leer die je kunt beschouwen, om vervolgens te evalueren. De mens beoordeel je aan de hand van zijn handelen. Als zijn handelen is ingegeven door de leer, is het opnieuw de leer die te beoordelen is. Het zijn niet de islamcritici die alles en iedereen over één kam scheren. Het zijn de realofoben en islamapologeten die moslims en islam over één kam scheren.

Een meerderheid in Nederland ziet islam en het islamitische normen- en waardenstelsel als een probleem. Veel Nederlanders voelen zich inmiddels een vreemde in eigen land. Een cultuur die haaks op onze eigen westerse cultuur staat, wordt bevoorrecht en gefaciliteerd. Een macho- en schaamtecultuur met de leer van Mohammed als belangrijke leidraad, waarvan de invloed op de Nederlandse samenleving steeds groter wordt.

Onder andere via Twitter uitgemaakt worden voor nazi-hoer of fascist vanwege gefundeerde kritiek op islam, is mij niet vreemd. Een Godwin heeft meestens de intentie de inhoud, argumenten en feiten te negeren en de persoon die de inhoud aandraagt, in diskrediet te brengen. Toch kan een Godwin ook van toegevoegde waarde zijn;

Mijn buurman is een vriendelijke nazi. Dat is hij echter niet dankzij het nazisme, maar ondanks het nazisme.

Proef: neem niet-westerse immigranten op in Nederlandse gezinnen

Voorstanders van de multiculturele samenleving wordt gevraagd zich aan te melden voor een belangrijke proef; inburgering 2.0. Schaf de inburgeringscursus in een klasje met mede-immigranten die de Nederlandse taal niet beheersen en geen kennis hebben van- of waardering hebben voor het Nederlandse normen- en waardenstelsel af. Neem in het vervolg niet-westerse immigranten op in Nederlandse gezinnen en huishoudens, die de multiculturele samenleving een warm hart toe dragen. Met deze proef worden meerdere problemen aangepakt, die inherent zijn aan het creëren van een multiculturele samenleving.

Beheersing Nederlandse taal

Nederlandse kinderen spreken en begrijpen de Nederlandse taal reeds voor zij naar school gaan, omdat zij thuis van hun ouders dagelijks de Nederlandse taal meekrijgen. In niet-westerse gezinnen in Nederland is de Nederlandse taal meestens niet de dagelijkse voertaal. Een les op school of via volwasseneneducatie volgen, om vervolgens thuis geen woord Nederlands te spreken, beperkt de groei in taalbeheersing.

Door niet-westerse asielzoekers en immigranten in Nederlandse gezinnen te plaatsen, wordt hun voertaal Nederlands en zal een sterke groei in taalbeheersing merkbaar zijn. Ook kunnen zij dagelijks vragen stellen en bijleren. Dit vergroot de kansen op de arbeidsmarkt, alsook de kansen op integratie. Ook wordt voor- en vroegschoolse educatie voor taal (VVE) voor niet-westerse allochtone kinderen overbodig. Kinderen leren snel en zullen van een Nederlands gezin en de voertaal van het huishouden veel oppikken, waardoor zij de Nederlandse taal snel zullen beheersen.

Normen- en waardenstelsel

De niet-westerse normen en waarden wijken nogal af van de westerse normen en waarden.

Goedbedoelde contraproductiviteit

De voorstanders van de multiculturele samenleving, die ‘we’ met z’n allen aan het maken zijn, frustreren en saboteren eigenhandig het proces dat zou moeten leiden tot het slagen in het creëren van hun ideale wereld.

Er zijn grote verschillen tussen een ideaal wereldbeeld en de realiteit. Wie een ideaalbeeld als doel voor ogen heeft, zal de realiteit als uitgangspunt moeten nemen. 1. Hier zijn we nu. 2. Daar willen we naartoe. 3. Hoe komen we daar? Gezien de huidige stand van zaken, lijkt de meerderheid zich slechts te willen richten op stap twee. De realiteit lijkt er voor hen niet toe te doen, stap één in het denkproces wordt genegeerd, waardoor het onmogelijk wordt stap drie te zetten. Hoe kan iemand beredeneren wat noodzakelijk is te doen of laten om het doel te bereiken, als de realiteit niet als uitgangspunt wordt genomen?

Op 24 december 2012 schreef Michael van der Galien op de Dagelijkse Standaard over de halalwoningen in Amsterdam. Ook Jan Bennink schreef een stevig stuk voor Volkskrant Opinie. Voorstanders van de multiculturele samenleving (en ongeïnteresseerde schouderophalende burgers), zien dit als een onderdeel van het proces van ontwikkeling van de samenleving die we met z’n allen aan het maken zijn. Maar, dragen halalwoningen bij aan het creëren van een ideale wereld? En als ze niet bijdragen, kan het zijn dat dergelijke ontwikkelingen het bereiken van het doel juist moeilijk, zo niet onmogelijk maken?

Islamitische raad van bestuur beschuldigd van discriminatie

In Denemarken wordt een raad van bestuur met een islamitische meerderheid beschuldigd van discriminatie. De woordvoerder van de lokale politie zegt dat moet worden vastgesteld welke motieven ten grondslag liggen aan het besluit van de raad van bestuur om een subsidie van 1.200 dollar (7.000 kroner) voor het organiseren van het jaarlijkse ‘Christmas Event’ af te wijzen, om vervolgens wèl in te stemmen met een budget van 10.000 dollar (60.000 kroner) aan subsidie voor een ‘islamic EID celebration, marking the end of ramadan’.  

Inmiddels is in heel Denemarken het debat losgebarsten over de rol van islam in het post-Christelijke Denemarken. Verhitte discussies en debatten waarbij de boosheid van de Deense bevolking voel- en zichtbaar is. Men is in Denemarken inmiddels dus zo ver dat islamisering niet langer ontkend en onbesproken kan blijven.

In het publieke debat in Nederland wordt vaak gezegd dat moslims geen meerderheid zullen vormen en we dus ook niet hoeven te filosoferen over wat er dan eventueel gebeurt met de westerse cultuur en samenleving. Maar hoe groot is de invloed van een minderheid? Er zou geen sprake zijn van islamisering. Maar is dat ook zo? Is dat een feit? Een zekerheid? In Denemarken heeft in ieder geval een aantal steden en gebieden inmiddels een islamitische meerderheid. Alsook islamitische no-go areas. 

Kans op verlichting en secularisering van islam is nihil.

Eind 2012 kwam het Sociaal en Cultureel Planbureau met de resultaten van een onderzoek naar de geloofsbeleving van moslims in Nederland. In 2004 concludeerde het SCP nog, dat er sprake zou zijn van een voorzichtige trend naar secularisering. Daar zijn tijdens dit recente onderzoek, geen aanwijzingen voor gevonden. Het SCP concludeert dat voor alle moslims in Nederland, praktiserend of niet, islam een belangrijke leidraad is in het leven.

Moslims in Nederland kunnen worden onderverdeeld in drie groepen. De eerste en kleinste groep (20%) bestaat uit moslims die weinig praktiserend zijn, maar zichzelf wel sterk identificeren met islam. En islam en de leer van Mohammed als belangrijke leidraad zien in hun leven. Deze groep wordt ten onrechte vaak aangeduid als de groep seculiere moslims.

Secularisme is de overtuiging dat religie en geloof geen invloed mogen uitoefenen op de maatschappij en het streven naar verwereldlijking van de cultuur.

De leer van Mohammed is de leidraad van de niet praktiserende moslim. Dat hij rituelen afwijst, zoals vijf keer per dag bidden, moskeebezoek en Ramadan, is geenszins het afwijzen van islam, noch  het afwijzen van de invloed van islam op de maatschappij. Ook bewijst dit niet dat hij overtuigd is dat religie en geloof geen invloed mogen uitoefenen op de maatschappij. Dit wordt overigens ook zelden tot nooit door deze groep uitgedragen of kenbaar gemaakt. Hieruit is zèlfs niet op te maken, dat er sprake zou zijn van enige voorzichtige trend naar secularisering.

SOAP: "Goedwillende Moslims, Slechtwillende Moslims"

Over het algemeen trekken moslims uit islamlanden weg, op zoek naar een beter leven. Omdat islam een ideologie is, die ieder aspect van het menselijk bestaan bepaalt, vertrekken grote groepen mensen uit landen waar islam heersend is. Dat dit de reden van hun vertrek is, concludeer ik uit het feit men niet naar omringende islamlanden verhuist, maar naar het seculiere westen komt. Indien het slechts om de situatie in het thuisland zou gaan -oorlog bijvoorbeeld-  en men zich wel heel prettig voelt bij een leven met islam als enige reden voor hun bestaan, zou men naar een omringend islamitisch land zijn gegaan. Kortere reis, lagere reiskosten, binding met hun cultuur, makkelijker integreren en leven zoals men gewend is.

Islam in islamlanden is kennelijk reden genoeg om te emigreren en onvoldoende boeiend gebleken om te blijven of te remigreren. Eenmaal in het seculiere westen, is het gemakkelijk islam te idealiseren en als moslim voor al het goede in het leven, islam dankbaar te zijn. Het toeschrijven van het geluk aan islam, is gemakkelijk als men niet hoeft te lijden onder shariawetgeving en islamitisch overheidsbeleid en als men niet direct geconfronteerd wordt met de allesoverheersende druk van islam. Het is jammer dat te veel moslims in het westen de ogen sluiten voor de ellende die andere moslims in de wereld ervaren door islam. Enig inzicht inzake het versterken van de invloed van islam in het seculiere westen, lijkt hierdoor te ontbreken. Het maakt hen gemakkelijk in te zetten voor het verspreiden van islam. Zij geven islam daarbij ook nog eens een mooier masker dan het verdient.

Het verhaal van Mohammed Amrani en zijn gezin

Grondwet van Marokko:

Article 6: Islam shall be the state religion. The state shall guarantee freedom of worship (islam) for all.

Article 39: No member of Parliament shall be prosecuted, arrested, put into custody or brought to trial as a result of expressing opinions or casting a vote while exercising office functions, except when the opinions expressed may be injurious to the monarchical system andthe religion of Islam.

Article 106: Neither the State system of monarchy nor the prescriptions related to the religion of Islam may be subject to aconstitutional revision.

Mohammed Amrani is met zijn gezin vanuit Marokko naar Nederland vertrokken. Mohammed is een seculiere moslim. Dit klinkt tegenstrijdig en dat is het natuurlijk ook. Een moslim is echter bij geboorte een moslim en zal altijd een moslim zijn en blijven, in de ogen van islam. Daarnaast staat middels de sharia in veel islamlanden de doodstraf op het verlaten van islam. In een land als Marokko, waar in de grondwet is vastgelegd dat islam de heersende ‘religie’ is en dat dit nooit ter discussie mag worden gesteld, heeft Mohammed het moeilijk. Islam is een ideologie, die ieder aspect van het menselijk bestaan bepaalt.

“Als seculiere moslim wenst Mohammed een seculiere levensstijl, waar religie geen of weinig betekenis heeft en ziet hij islamitische religieuze praktijken als folklore.“

Maakbare samenleving succesvol

Ze waren al acht jaar oud en nog nooit buiten geweest, toen er een vreemdeling in huis werd gehaald. Katja heeft vanaf haar geboorte een evenwichtsstoornis en zou zich niet zelfstandig kunnen redden in de buitenwereld. Haar broer Sam is groot, sterk en snel, maar is samen met Katja binnen gehouden om hen bij elkaar te houden. De woonkamer van 54 vierkante meter is hun domein.

Ze hadden al wel gehoord van de vreemdeling. Ook hadden ze hem reeds geroken. Ze waren echter nog niet met hem in contact gekomen. Hij bevindt zich binnen de grenzen, doch nog niet binnen hun territorium. Omdat ze nooit buiten hun eigen omgeving zijn geweest, kunnen zij de vreemdeling niet plaatsen. Wat is het? Wie is het? Wat doet het? Wat wil het? Xenofobie alom.

Dit is de wereld van Sam en Katja. Hier hebben zij hun leven opgebouwd en daar invulling aan gegeven. Samen hebben zij naar tevredenheid een bepaalde structuur en verhouding ten opzichte van elkaar ontwikkeld. En dan is daar plotseling die vreemdeling.

Hij ruikt anders, ziet er anders uit, gedraagt zich onbehouwen en weet eigenlijk ook niet goed wat hij met de situatie aan moet, maar hij is zeker niet bang. Proefondervindelijk zullen de verhoudingen tussen de twee katten en het nieuwe hondje duidelijk worden. In deze nieuwe samenleving, die zij samen aan het maken zijn. De vreemdeling is in eerste instantie twee weken in een andere ruimte gehouden. In beperking levend, wennend aan de nieuwe omgeving. Dan is het tijd zijn nieuwe wereld te gaan verkennen en kennis te gaan maken met de oorspronkelijke bewoners. Het natuurlijke proces van (her)verdeling van de ruimte begint.

De vreemdeling, Danji genaamd, stapt zijn nieuwe wereld binnen, de wereld van Sam en Katja. Danji gaat op onderzoek uit en loopt ogenschijnlijk zonder enige angst de ruimte rond. De twee katten hem bestuderend in de gaten houdend. Er is eten en drinken voor hem, alles prima voor elkaar. Als het kleine hondje de grote kater ziet zitten, begint het uitdagen. Alleen door confrontatie te zoeken, is te ondervinden hoe de verhoudingen liggen. Hij begint hard om Sam de kater heen te rennen en snel op hem af en weer weg te rennen. Het is een dominant hondje. De eerste twintig minuten laten de katten hem zijn gang gaan. Als Danji dan opnieuw in snelheid op de kater komt aflopen, haalt Sam uit.

Als redelijk mens onredelijkheid bestrijden

“Democratie, mensenrechten en door mens gemaakte wetten maken het onnodig zelf rechter en beul te zijn.”

Onze cultuur heeft vandaag de dag een basis van rede en redelijkheid. Voor de Verlichting was dat voorbehouden aan de elite en werd in het algemeen meestens simpelweg een beroep gedaan op bruut geweld bij het ontstaan van een conflict. Laws of the Jungle waren de geldende wetten. Met de groei van het seculiere onderwijs, ontwikkeld door westerse regeringen, heeft onze cultuur een vlucht genomen op het gebied van rede en redelijkheid. Conflicten worden oplost door te discussiëren, te debatteren, via het gerecht, via het parlement en via internationale organen. En het is niet langer nodig een beroep te doen op het toepassen van bruut geweld. Democratie, mensenrechten en door mens gemaakte wetten maken het onnodig zelf rechter en beul te zijn.

Het liberale onderwijs in het moderne westen heeft bijgedragen aan het vormen van kinderen tot mensen die rationeel denken en vooral rationeel hándelen. Niet alleen lezen en rekenen staan aan de basis van ontwikkeling. Ieder kind wordt opgevoed met de wetenschap een uniek individu te zijn met bepaalde fundamentele rechten. Met vrijheid van meningsuiting, vrijheid zelf gedachten te vormen en de vrijheid het leven in te richten, zoals hij dat wenst. Met de man of vrouw te trouwen, die hij zelf uitkiest. Het is geheel aan het individu, welke religie hij aan wil hangen en op welke politieke partij hij wil stemmen. Hij mag zelf bepalen welke persoonlijke doelen hij stelt en hij mag voor zijn eigen belangen opkomen. Mocht een situatie ontstaan, waarbij zijn belangen conflicterend zijn met de belangen van een ander, zijn er procedures te volgen om het conflict op te lossen. Daar hoeft geen geweld aan te pas te komen. “We zijn allemaal redelijke mensen”.

Ligt redelijkheid in de natuur van de mens? Wordt de mens geboren met rede? Het moderne liberale westen heeft - succesvol - een cultuur gecreëerd, waarin veruit de meeste mensen zich werkelijk gedragen als rationele wezens die handelen op basis van redelijkheid. Het voelt alsof het altijd zo is geweest. We leven echter in een uitzonderlijk tijdperk. Het is zeker niet áltijd zo geweest. En we lijken in het westen compleet te zijn vergeten dat de manier waarop wij hier met elkaar omgaan, het directe resultaat is van specifieke tradities met betrekking tot de manier van opvoeden én van westers secularisme, gericht op de ontwikkeling van het individu. We lijken inmiddels te geloven dat de mens rationeel geboren wordt. Dat het natuurlijk is om als mens rationeel en redelijk te zijn. Niets is minder waar.

“De manier waarop wij hier met elkaar omgaan is het directe resultaat van specifieke tradities met betrekking tot de manier van opvoeden én van westers secularisme, gericht op de ontwikkeling van het individu”.

Anoniem ad hommeles

Zal ik me even voorstellen?

Sinds enige tijd draag ik een heel klein steentje bij aan het publieke debat. Via twitter en door middel van het schrijven van columns, informeer ik mezelf, laat ik mij informeren en deel ik mijn visie met anderen. Het is niet mijn intentie anderen te overtuigen. Aan het denken zetten; dát is het doel.

Velen van jullie interesseert het niet wie ik ben, wat ik doe in het dagelijkse leven of wat mijn volledige naam is. Wat ik gestudeerd heb, wie zich in mijn netwerk bevinden of in welke stad ik geboren ben. Is persoonlijke informatie over de auteur van toegevoegde waarde met betrekking tot de inhoud van een column?

Zelf lees ik regelmatig columns van auteurs uit verschillende landen met uiteenlopende visies op de voor mij twee meest belangrijke dossiers; islam en EU. De inhoud, de feiten en de visie zetten mij aan het denken. Het is voor mij irrelevant van wie de visie afkomstig is. Mijn eigen visie baseer ik namelijk niet op de overredingskracht of status van een ander, maar op de aangeboden feiten en redenaties die ik zelf verwerk op basis van logica, waaruit ik mijn conclusies trek. Voor mij doet het er dus niet toe, wie het stuk geschreven heeft. Ik neem de informatie op en bepaal zelf op basis van redenatie, logica en mijn referentiekader welke waarde ik eraan hecht.

Net als voor mijzelf, is voor velen van jullie, persoonlijke informatie over een auteur niet relevant. Toch is er een groep mensen, die zich ergert aan het feit ik onder een pseudoniem schrijf. Gesprekken die over de inhoud zouden kunnen en moeten gaan, eindigen dan voortijdig met het verwijt ‘een anoniem lafbekje’ te zijn. In de elitaire boekenbalwereld is het schrijven onder een pseudoniem heel gewoon. In de wereld van het publieke debat, blijkt het door eussr- en islamkritische mensen schrijven onder een pseudoniem, eerder een excuus om met een Ad Hominem niet op de inhoud in te hoeven gaan.  

Waarom zou je mijn voornaam, achternaam, geboortedatum en achtergrond moeten weten? Wie vrijdenkend zelf zijn mening vormt, kijkt naar feiten, redenaties en visies. Niet naar status of overredingskracht. Vooral mensen die mijn mening over het algemeen niet waarderen kunnen, melden zich te storen aan mijn anonimiteit. Zelf denk ik dat zij zich meer storen aan mijn visie dan aan mijn zogezegde anonimiteit. Zouden zij persoonlijke informatie over mij werkelijk gebruiken om mijn visie in een waardeperspectief te plaatsen of zouden zij die informatie gebruiken om karaktermoord te plegen, zodat zij opnieuw niet op de inhoud in hoeven gaan? Ontwikkel ik van ‘een anoniem lafbekje’ tot ‘een erkende opiniemaker’ door bekendmaking NAW-gegevens of zal men trachten een negatief beeld te schetsen van mijn persoon, als ‘een te negeren blogjesschrijfster’? Is het realistisch te denken, dat degenen die zich storen aan mijn anonimiteit, wèl met mij in gesprek gaan over de inhoud, zodra ik mijn voor- en achternaam bekend maak? Of blijft het resultaat hetzelfde? Vraag het Eric Allen Bell. 

Eigenlijk zeggen deze mensen, dat zij geen argumenten hebben om zich staande te houden tijdens een inhoudelijk gesprek en daarom (drog)redenen zoeken, het gesprek uit de weg te kunnen gaan. Of ik nu onder pseudoniem of onder mijn eigen naam schrijf, de inhoud en mijn visie blijven gelijk. De enige logisch te beredeneren intentie van het vragen naar mijn persoonlijke gegevens, is munitie verzamelen ten einde karaktermoord te plegen.

Omdat ik er niet op uit ben anderen te overtuigen, is het voor mij niet van belang op welke waarde anderen mij schatten. Omdat ik mijn columns niet schrijf om een egoboost te krijgen of bekendheid te verwerven, sta ik niet te trappelen om mijn privéleven tot openbare informatie te promoveren. Ik deel mijn visie en wie daarin geïnteresseerd is en erover na wil denken, is van harte welkom mijn columns te lezen en met mij in gesprek te gaan. Bij voorkeur geef je mij argumenten en feiten die mijn visie weerleggen. Want de visie ik heb, is niet de visie ik wíl hebben. Het zou zo aangenaam geruststellend zijn, als er feiten en argumenten zijn, die mijn visie ondubbelzinnig weerleggen. Natuurlijk sta ik daar voor open.

Ik ben een alleenstaande vrouw en op het internet dwalen mensen met uiteenlopende beperkingen. Op het moment mijn persoonlijke gegevens bekend zijn, is het voor iemand die kwaad wil, gemakkelijk te achterhalen waar ik woon. Daarnaast ben ik een islamkritische vrouw. Ontkennen dat in de grote groep anders dan ik denkenden, geen individu tot inbreken in mijn privéleven over zou willen en kunnen gaan, is naïef.

“Ik deel mijn visie en wie daarin geïnteresseerd is en erover na wil denken, is van harte welkom mijn columns te lezen en met mij in gesprek te gaan”.

De voor- en de nadelen beschouwend, is het eenvoudig te concluderen dat het beter is, voorlopig als Blondemevrouw mijn visie te delen. Wie vrijdenkend zelf zijn mening vormt, kijkt naar feiten, redenaties en visies. Niet naar status of overredingskracht.

Obama: fight against negative stereotypes of islam

“I consider it part of my responsibility as president of the United States, to fight against negative stereotypes of islam, wherever they appear.” – Barack Hussein Obama

Barack voelt een verantwoordelijkheid, als president van de Verenigde Staten. Hoe zou Obama denken over de negatieve stereotypes van de Verenigde Staten en van Amerikanen in het algemeen, die over de gehele moslimwereld verspreid, te zien en te horen zijn? Het verdedigen van de eigen cultuur, het eigen waardenstelsel en de levens van eigen burgers, is in de 21^e eeuw optioneel geworden. Terwijl het verdedigen van islam inmiddels expliciet obligatorisch is. Het welzijn van de moslimwereld boven het belang van zelfverdediging gesteld. De grote leugen ‘islam is vrede’, boven de realiteit gesteld. Een realiteit waar we nú concreet op moeten reageren.

Goedwillende moslims in het westen denken dankzij islam goede en fatsoenlijke mensen te zijn.  In werkelijkheid wijzen deze moslims de islamitische waarden af, al zullen zij dit niet snel aan zichzelf toegeven. Zij bevinden zich in de luxe positie, islam als reden te zien voor al het goede in hun leven, zonder te hoeven lijden onder islam en haar verstikkende Sharia wetgeving. Zonder te hoeven lijden onder islam, zoals men moet lijden in landen met een islamitische meerderheid. Zij doen islam een masker op en geven de werkelijke islam de ruimte zich uit het zicht te manoeuvreren. Een prada-islam, zoals Ayaan heeft uitgelegd, die niets bijdraagt aan toenadering van islam richting het westen. Een prada-islam die de ware aard van het mohammedanisme bewust en onbewust verhult. Een prada-islam die in dienst van islam functioneert, of men wil of niet.

Zoals ik in mijn vorige column Weapon of Choice: Information schreef:

Islamitische leiders - of dit nu landsbestuurders, geleerden of zelfbenoemde imams zijn, extremistisch of gematigd - hebben allemaal één ding gemeen; Zij vinden islam perfect. Zij vinden de leer van Mohammed perfect. Je mag van hen de koran niet bekritiseren. Zij staan niet open voor ontwikkeling of verandering. En dus ook niet voor modernisering. Dat maakt alle pogingen van Christenen, Joden, ongelovigen en andere niet-moslims om toenadering te zoeken tot islam en samenwerking & co-existentie te realiseren met islam, gedoemd te mislukken. Dat maakt het gemakzuchtige ideaalbeeld, dat ‘islam vanzelf ook “een soort van verlichting” zal doormaken', een illusie. Het ‘reformeren’, moderniseren of veranderen van de islam, is geen reëel doel van het westen. Er is iets fundamenteels mis met islam; een 20% religieus sausje over een 80% ideologie gegoten (die ieder aspect van het menselijk bestaan bepaalt).

“Fight against negative stereotypes of islam”, zei Obama. Ik heb problemen met positieve stereotypes of islam. Mijn weapon of choice: information. Goedwillende moslims in het westen die feitelijk niet (geheel) volgens de koran en de leer van Mohammed leven, laten een deel van het westen denken dat die goedwillende moslims een ‘vorm van islam in verlichting’ belijden. Niets is minder waar. Zij belijden het léven in een niet-islamitisch land, waar zij vrij zijn te leven zoals zij willen. Wat zij aan ons laten zien als ‘islam’ zijnde, staat echter ver verwijderd van wat islam wèrkelijk is.

• Als een mohammedaan vredelievend is, is dat niet het gevolg van islam, maar het gevolg van de individuele keuze van die persoon. 
• Als je een goed aan het westen aangepaste mohammedaan ziet, is het niet islam die je in actie ziet. 
• Islam zie je in actie in landen waar een islamitische meerderheid heerst. 
• Islam zie je in actie als getracht wordt het westen op te leggen te onderhandelen over óns waardenstelsel.

Dus de goede moslimse buurman zou het ware gezicht van islam laten zien en de moslimse extremist die zichzelf opblaast om zoveel mogelijk infidels te vermoorden, zou niet het ware gezicht van islam laten zien? Dát stellen veel moslims en niet-moslims in het westen. Ex-moslim Bosch Fawstin legt uit, dat het werkelijk exact andersom in elkaar steekt.

“A good muslim by our standards, is a bad muslim by islamic standards.”

Goedwillende moslims, goedwillende andersgelovigen en goedwillende niet-gelovigen, die stellen dat geweld vanuit islam, de schuld is van enkele individuen, liegen. Bewust en onbewust. Goede mensen die in het westen wonen en zichzelf als moslim profileren, geven een onterecht mooi beeld van islam. Een veel mooier beeld, dan islam verdient. Dit geeft ons een valse indruk van hetgeen we tegenover ons hebben staan én het geeft een prima excuus aan hen met een angst voor de realiteit, om niet te hoeven zíen wát we tegenover ons hebben staan. En op deze manier staan we islam toe, steeds verder onze cultuur binnen te dringen.

Stereotypes, daar heeft Obama dus een hekel aan. Opvallend, aangezien wereldleiders met betrekking tot islam maar al te graag grijpen naar termen als ‘radicaal’, ‘fundamentalistisch’, ‘extremistisch’, ‘etc.’. We spraken toch ook niet van het radicaalnazisme? Of het fundamentalistische militante communisme? Voor islam heeft het elitaire westen een compleet arsenaal aan stereotypes de kast uitgetrokken om maar niet te hoeven concluderen dat we hier te maken hebben met islam. Niet radicale islam of politieke islam, maar simpelweg islam.

Ik heb ook niets met die stereotypes, Hussein. Weg ermee, linea recta.