Anderen aan het denken zetten

Op korte termijn grote veranderingen verwachten, is jezelf teleurstellingen voor de voeten werpen. Nadat je jezelf meermaals hebt laten struikelen in een periode van vijf jaar, neemt je energie af en je frustratie toe. Waarna je uiteindelijk de handdoek in de ring werpt, omdat je niet nog een teleurstelling wilt verwerken. Je kiest ervoor je niet meer druk te maken, je distantieert je van grote maatschappelijke problemen en gaat voor jezelf, je geliefden en jullie persoonlijke toekomst leven. Niets meer, niets minder. Een kleine fijne wereld, voor zo lang als het duurt. Een voorspelbaar verloop als je tot de conclusie bent gekomen, dat vrijheid onder druk staat en hier op korte termijn verandering in denkt te kunnen brengen. Vandaag deze column naar aanleiding van een reactie van R. Hartman, gisteren onder de column “Realofobie en het maken van onderscheid”. 

“Blonde begint eenzijdig te worden en blijft maar bezig met het benoemen en het bestrijden van de symptomen. […] Wat u moet bestrijden is de partij die ervoor gezorgd heeft dat islam een probleem kan zijn in deze contreien: de staat dus. Maar juist deze ontbreekt in alle artikelen die ik van Blonde heb gelezen. Jammer….”

In veel van mijn columns geef ik aan dat het faciliteren van islam, méér schadelijk is dan islamisering zelf. De staat is, zoals R. Hartman terecht aangeeft, de aanstichter en de grootste faciliterende factor met betrekking tot de toenemende invloed van het mohammedanisme en de groeiende macht van de EU, in Nederland en Europa. Toch zijn mijn columns vooral gericht op het delen van een visie en gericht aan de gewone mens in Nederland. Niet omdat ik de staat niet als hoofdverantwoordelijke zie, maar omdat effectiviteit een prioriteit is.

De bedenkers van de EU gingen niet over één nacht ijs met het doorvoeren van de plannen. Dit wordt stap voor stap, over een periode van decennia tot een eeuw geïmplementeerd. Het is een algemeen gegeven, dat wanneer je verandering tot stand wilt brengen, waarbij grote groepen mensen betrokken zijn, je om weerstand te voorkomen, niet te hard van stapel dient te lopen. Geen korte termijn visie, maar met geduld op de lange termijn resultaten boekend. Dit zien we ook bij het mohammedanisme. Alleen hebben we het dan niet over decennia, maar over eeuwen. Op de korte termijn met veel geweld en intimidatie een gebied willen overnemen, zou stuiten op zeer grote weerstand, waarbij islam aan het kortste eind zou trekken. Met een visie op de lange termijn, stap voor stap, met zo min mogelijk weerstand, meer macht en invloed naar zich toe trekkend, met een doel waarvoor men vanuit het mohammedanisme gerust nog twee eeuwen wacht, is de meest effectieve strategie. Zichzelf reeds eeuwen bewijzend. Het individuele leven op aarde heeft vanuit de koran en de leer van Mohammed weinig waarde. Denken op de korte termijn is hierdoor overbodig en geduld opbrengen voor de lange termijn is hierdoor gemakkelijker. Een strategie die succesvol is gebleken, eenvoudig in de praktijk brengend.

De staat is dus de hoofdverantwoordelijke voor het feit verworven vrijheid onder druk is komen te staan. Nu is er ongetwijfeld een aantal politici, dat mijn columns leest, maar ik maak me geen illusies hen te kunnen overtuigen over te gaan tot actie en verandering van beleid. Dat is in mijn optiek een korte termijn visie; een pad van teleurstelling en frustratie. Alsof met een paar duizend man op het Binnenhof schreeuwen, enig effect zou hebben. Alsof enkele politici overtuigen, effect zou hebben. Met effectiviteit als prioriteit, is een aanval op de staat, niet van toegevoegde waarde in dit stadium. Zelfs niet als je hiermee andere burgers wenst te overtuigen, samen met jou die aanval in te zetten. Met een visie op de lange termijn, is dat een stap die later in het proces gezet moet worden.

Mensen -burgers- die nog niet begrijpen, dat onze vrijheid onder druk is komen te staan door islam en de EU, gaan dat namelijk niet inzien door de verantwoordelijkheid van de staat te benadrukken. Zij zien het probleem nog niet en zien daardoor zéker niet in, dat er een verantwoordelijke is voor dat probleem men niet ziet. We willen graag verder in het proces zijn, maar we staan helaas pas aan het begin. Twee derde van de Nederlanders staat kritisch ten opzichte van islam en de EU, maar gezien het kiesgedrag, beseft men nog niet in meerderheid welke prioriteiten te stellen. De fase van benoemen en een visie meegeven, is dus nog niet voorbij.

In mijn optiek is het niet alleen van belang eerst dat deel van de bevolking aan het denken te zetten, dat nog niet inziet dat onze vrijheid onder druk is komen te staan, maar is dat ook het meest effectief. Wanneer is de kans op invloed op het politieke beleid het meest groot? Wanneer een grote meerderheid van de bevolking met de neus dezelfde kant op wijst. En op dit moment is ons volkje tot op het bot verdeeld als het om het mohammedanisme en de EU gaat.

Daarom tracht ik zoveel mogelijk mensen aan het denken te zetten over de problemen die ontstaan door islam en de EU, opdat bewustwording op grote schaal invloed zal kunnen uitoefenen op de staat. Net als de EU en het mohammedanisme, dienen we een visie op de lange termijn te ontwikkelen en frustratie te voorkomen door de vooruitgang te erkennen, in plaats van de lange weg te gaan met wanhoop tegemoet te zien.

Ik durf te rekenen op een grote meerderheid. Op de lange termijn. Uiteindelijk hebben namelijk veruit de meeste mensen dezelfde uitgangspunten; vrijheid en mensenrechten. We verschillen echter nog te veel van mening over hoe deze te waarborgen. Dat is geen onoverkomelijk probleem. Jezelf en elkaar blijven informeren, zal uiteindelijk -op de lange termijn- resulteren in toename van saamhorigheid en toename van kracht om de staat te bewegen het beleid aan te passen.

Ik reken op jullie allemaal. Ook op de mensen die mijn columns niet waarderen en hierdoor soms zelfs mij als persoon afwijzen. Want jij en ik hebben dezelfde uitgangspunten en dezelfde waarden. Op de lange termijn zal je dat beseffen.