“Glad to be in Vancouver again. Multi-ethnic, not multicultural. Huge difference.”
De problemen waarmee we in de samenleving geconfronteerd worden, als gevolg van het beleid met betrekking tot immigratie, zijn vanuit verschillende perspectieven te beschouwen. Uiteenlopende oorzaken worden genoemd, die ten grondslag zouden liggen aan de onmiskenbare negatieve spiraal waarin we met zijn allen beland zijn. De tweet van Pat Condell heeft mij aan het denken gezet. “Multi-ethnic, not multicultural, huge difference”. Kort maar krachtig een theorie meegevend aan zijn volgers.
Een multiculturele samenleving is een samenleving, die is samengesteld uit verschillende (elementen van) culturen. De kans dat een cultuur geen element(en) bevat van een andere cultuur, is anno 2012 bijzonder klein. Daarom leven we eigenlijk bijna overal ter wereld in een multiculturele samenleving. Verdedigers van de huidige multiculturele toestand brengen dat graag in tijdens een gesprek. “We zijn allemaal multicultureel en Nederland is altijd een multicultureel land geweest.” Sommige elementen uit andere culturen mengen zich moeiteloos en zijn soms zelfs een verrijking te noemen. Dat mag echter niet als excuus dienen om te ontkennen dat bepaalde (elementen van) culturen niet verenigbaar zijn met andere culturen. De Nederlandse samenleving is nooit eerder zo verdeeld geweest als nu. Nederland is nooit eerder zo multicultureel geweest als nu.
Voor ‘multi-etnisch’ als begrip, is veel minder aandacht dan voor het begrip ‘multiculturele samenleving’. Veel pagina’s op internet verwijzen voor een toelichting van multi-etnisch naar multicultureel. Toch lijkt er in mijn optiek een belangrijk verschil te duiden. Een multi-etnische samenleving is een samenleving, die is samengesteld uit inwoners met verschillende etnische achtergronden. De etnische achtergrond zorgt echter in veruit de meeste gevallen niet voor problemen in de samenleving. Racisme is bijna uitgebannen. Ik ken werkelijk niemand binnen mijn persoonlijke- en zakelijke netwerk, die een hekel heeft aan mensen met een donkere huidskleur. Of aan mensen met spleetogen. Ik ken niemand die anderen afwijst vanwege een etnische achtergrond. Het antisemitisme in Nederland neemt echter wel toe. Hierover wellicht in een volgende column meer. Er is een link te leggen met een mogelijke oorzaak voor deze toename en de multiculturele samenleving. Hersenactiviteit voor de lezer…
“Glad to be in Vancouver again. Multi-ethnic, not multicultural. Huge difference.” In tegenstelling tot de etnische achtergrond, zorgt de culturele achtergrond indien deze te veel afwijkt van de dominante cultuur, wél voor problemen in de samenleving. Zelf ben ik nog nooit in Canada geweest, dus hoe goed de uitwerking van het Canadese migratiebeleid op Vancouver is, heb ik niet zelf ondervonden. Het is duidelijk dat men meer gericht is op het werven van immigranten waar je iets aan hebt als land en dat heldere eisen worden gesteld. Een puntensysteem, een beroepenlijst, alles gericht op het werven van functionele immigranten. Maar de meest belangrijke eis is en blijft het beheersen van de taal. Het meest belangrijke om uit te dragen als gastland, is de standvastigheid de eigen cultuur te gaan behouden. Door deze opstelling wordt iedere immigrant voor vol aangezien en als volwaardig mens behandeld. Beloond voor zijn inzet door opgenomen te worden in de gemeenschap. De immigrant voelt zich gewaardeerd, krijgt en ziet alle kansen op de arbeidsmarkt en op persoonlijke ontwikkeling.
In Nederland hebben we een multiculturele samenleving waar het vasthouden aan de eigen vreemde cultuur wordt gestimuleerd en zelfs wordt gesubsidieerd. Kansen worden geboden, maar gezien noch gegrepen. Hét bewijs dat de multiculturele samenleving niet functioneert, leveren de moslima’s in Amsterdam.
Een vrouw is economisch zelfstandig als zij netto meer dan € 1.000,00 per maand verdient. Bij Amsterdamse vrouwen tussen de 15 en 64 jaar van autochtone en westerse allochtone herkomst ligt dit percentage op 55%. Bij Amsterdamse vrouwen tussen de 15 en 64 jaar van Turkse en Marokkaanse afkomst ligt dit percentage op 15%. Bij Amsterdamse vrouwen tussen de 25 en 34 jaar van autochtone en westerse allochtone herkomst ligt dit percentage op 71%. Bij Amsterdamse vrouwen tussen de 25 en 34 jaar van Turkse en Marokkaanse afkomst ligt dit percentage op 24%. Verplicht tot haar 18e naar school, een opleiding om in bijvoorbeeld de thuiszorg te gaan werken, maar na het halen van diploma kinderen krijgen en afhankelijk worden van een uitkering, een man, of beide.
Dat komt niet door haar etnische achtergrond, maar door culturele achtergrond. Natuurlijk krijgt zij kansen op de arbeidsmarkt. Natuurlijk is er vraag naar medewerkers zoals zij, zeker gezien de vergrijzing. Dat was toch juist de intentie van die migratiestroom? Maar die extra handen aan het bed zijn in verhouding te verwaarlozen.
Waarom gaat het in Vancouver zo goed? Belangrijk aspect is dat de meeste immigranten uit Azië komen. Tallozen uit Hongkong, de Filipijnen, Japan en Korea vonden er een toevlucht. De Canadese senator Yonah Martin is van Koreaanse afkomst, maar woont al meer dan veertig jaar in Vancouver. Na een loopbaan als leerkracht Engels werd ze verkozen tot senator. Ze richtte onder meer de Koreaans-Canadese vereniging op, die zich bekommert om Koreaanse nieuwkomers.
“Ik heb enorm veel kansen gekregen. Elke immigrant moet die kansen zo goed mogelijk benutten en iets terugdoen voor de samenleving.”
Multi-etnisch samen bouwen aan een sterke welvarende toekomst van een land, daar kan toch niemand tegen zijn? Ook islamcritici hebben daar niets op tegen. De islamitische cultuur blokkeert echter iedere kans op het realiseren van zo’n maakbare samenleving.
Wel multi-etnisch, niet multicultureel; wel Marokkanen, geen islamitische cultuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten