Wij zijn niet bereid te onderhandelen over ons waardenstelsel

“Wij zijn niet bereid te onderhandelen over ons waardenstelsel. Wij gaan onze grondwetten niet wijzigen.” – Ayaan Hirsi Ali

Vraag: Moeten we in het westen een beetje buigen en zoals de islamitische leiders van ons vragen, ietsje minder beledigen? Of moeten we juist de aanval kiezen? Antwoord: “Er is een derde weg; Wij zijn niet bereid te onderhandelen over ons waardenstelsel. Wij gaan onze grondwetten niet wijzigen”.

Het programma Brandpunt (vanaf 14.55min) faalde gisteren opnieuw, omdat men Ayaan wel wenst te interviewen, maar niet wil horen wat zij zegt. Velen willen niet horen wat Ayaan te zeggen heeft. Omdat het hun wereldbeeld vernietigt en de realiteit in het gezicht duwt. Of je het nu wilt of niet, of je haar nu bedreigt of niet, zij zal blijven volharden in het informeren over islam.

Wat Ayaan erg duidelijk wil maken, is dat zij geen spijt heeft van het maken van Submission met Theo van Gogh, omdat we nooit mogen toegeven aan dreigementen. Als we dat wèl zouden doen, is de vrijheid verloren. Luister naar wat Theo zei, kort voor hij op rituele wijze op straat werd afgeslacht. Moord in reactie op het vrije woord. Toen haar gevraagd werd of zij -na alles er gebeurd is- nu opnieuw zou meewerken aan een film zoals Submission, zei Ayaan stellig opnieuw haar medewerking te zullen verlenen.

“Don’t make our people angry, ‘cause they wil kill!”

Sommigen storen zich aan het feit dat ze zegt geen spijt te hebben. Hieruit blijkt wederom dat er nog een lange weg te gaan is. Er is namelijk geen logische reden van haar te verlangen, spijt te betuigen. Ayaan is verantwoordelijk voor, noch schuldig aan, de moord op Theo van Gogh.  Twijfelt iemand er werkelijk aan, dat Hirsi Ali zijn dood betreurt en liever zou zien dat hij niet vermoord zou zijn? Dat Hirsi Ali door blijft zetten, ondanks de moord op Van Gogh en ondanks het feit ze sindsdien altijd omringd is met beveiliging, toont aan hoe overtuigd zij is van het belang over islam te informeren. Wie Ayaan aanvalt, dient bij zichzelf te rade te gaan. Het gaat niet om een film, een woord, een belediging of een boek verbranden, het gaat om het opleggen van de wil (van het mohammedanisme) door middel van moord en geweld. En daar is slechts één antwoord, één reactie, op te geven.

“Wat ik heb geleerd, is dat dit probleem niet tijdelijk is. Het is niet zo dat als ik mijn mond houd, dat de dreigementen verdwijnen.”

Stelling: Er wordt steeds gezegd, dat het om een klein groepje radicale islamisten gaat, dat door onder andere de Nederlandse media onder een vergrootglas wordt gelegd. Reactie: “Het is geen klein groepje. Dat zegt men al 25 jaar -sinds Rushdie- maar het is geen klein groepje. Het ging ooit om een klein groepje. Het is nu een gróte groep. Om dat toe te geven… Ik kan me voorstellen dat dat choquerend is, maar het is beter de realiteit onder ogen te zien. Het is een mínderheid die andere mensen vermoordt, maar het is de méérderheid van moslims over de hele wereld, die de mening deelt, dat iemand die de profeet of koran beledigt, een straf verdient.”

Volgens Ayaan blijkt overduidelijk uit de rapporten, dat mensen in het Midden-Oosten (gewone goedwillende burgers) de islamisten of het islamistische programma verkiezen bóven een seculier waardenstelsel. Ayaan mist ‘de wedstrijd’ en vertelt hoe de Russen in Somalië het communisme kwamen promoten en er vervolgens ook mensen uit het westen kwamen om te melden dat het communisme heel slècht is. Waarna direct een ander kader -het seculiere kader- werd geboden. Ayaan doet hier een beroep op logica. Waarom zijn we gestopt met het overtuigd zijn van ons eigen kader? Waarom bieden we tegenover het islamitische kader, niet het westerse kader voor het voetlicht? Hoe kunnen we zo lang het communisme bestrijden en het als grootste gevaar beschouwen, maar nu voor het ontegenzeggelijke gevaar van het mohammedanisme de ogen sluiten? Of nog erger, zoals Schulz namens de burgers in de EU heeft gedaan; een knieval maken voor islam?

“Beledigen móet niet, maar het mág.”

“We zullen het nooit eens worden over wat beledigen of haatzaaien is. Het is islamieten zoals president Morsi van Egypte daarom gemakkelijk uit te leggen, waarom de vrijheid van meningsuiting meer waardevol is dan het bestraffen van mensen die zogenaamd beledigen. De westerse leiders hebben de taak, aan de islamitische leiders ondubbelzinnige vragen te stellen. Op 14 augustus 2012 is een Christelijk meisje in Pakistan verkracht door vijf volwassen mannen, om haar geloof. Om het feit ze Christelijk is. Als mensen de straat op gaan in protest omdat zij iets walgelijk vinden, dan verwacht ik dat zó iets ‘walgelijk’ is. Waarom gaan moslims niet de straat op, als in naam van hún geloof, andere mensen heel veel pijn wordt gedaan? Als in naam van de islam, mensen vermoord worden? Als mensen Jihad roepen? Waarom gaan mensen niet de straat op?”

Ayaan vindt dat moslims die het geweld uit naam van islam openlijk afwijzen, zich moeten verenigen. Zij wijst hiermee op de verantwoordelijkheid van moslims zélf. En geeft hier een kernprobleem aan. Zolang moslims over de hele wereld opvattingen hebben die tegenstrijdig zijn met de westerse cultuur, blijft het probleem bestaan en groeien. Die opvattingen komen voort uit islam, koran, ahadith en overige islamitische bronnen. Door islamitische leiders opgelegd en via moskeeën en door mohammedanen onderling gecontroleerd en geïndoctrineerd. Naast bekritiseren en informeren, is er vanuit het westen beperkt invloed uit te oefenen op de ontwikkeling van islam. Waar we wél invloed op hebben, is hoe we zèlf reageren op de islam. Er is slechts één antwoord, één reactie, op te geven: Stand your ground.

“Wij zijn niet bereid te onderhandelen over ons waardenstelsel. Wij gaan onze grondwetten niet wijzigen.”

 _{*** Kijkers- en lezersvraag: Hoeveel levens zijn er volgens Brandpunt verwoest door aanslag 9/11?}