Verdeel en heers? Laten we dat ons nu nog steeds gebeuren? Het migratieproject is mislukt. De SP voorspelde het in 1983, een deel van de burgers heeft het jarenlang aangegeven en uiteindelijk hebben zelfs leiders van diverse landen in Europa openlijk toegegeven dat het migratie-experiment is mislukt. Toch blijft het beleid nagenoeg ongewijzigd. Marginale aanpassingen die het idee moeten geven dat er iets verandert, terwijl feitelijk op dezelfde voet wordt doorgegaan. Geen grootschalig onderzoek naar de redenen van het falen, geen plan voor de toekomst. De conclusies van een dergelijk onderzoek zouden namelijk leiden tot de val van het ondemocratische bureaucratische monster dat we de Europese Unie noemen. Onlosmakelijk met elkaar verbonden, wordt omwille van het één, het ander genegeerd.
De Europese Economische Gemeenschap, opgericht op 1 januari 1958, was opzichzelfstaand geen slecht idee. Binnen de EEG werd een gemeenschappelijke markt gevormd en het EEG-verdrag bevatte bepalingen over landbouw, transportmogelijkheden en economische relaties met niet-leden. Helder en met vooruitgang en meer welvaart als gevolg. De EEG heeft ons de voordelen gebracht, die ons door propaganda steeds weer onterecht worden verkocht als voordelen van de Europese Unie. Onterecht, want niets is minder waar. De EEG is helaas altijd slechts een opstapje geweest naar het megalomane project de Europese Unie;
“Kolen en staal interesseren me niet veel, het is Europa ik maken wil”. – Jean Monnet
Vanwege de cultuurverschillen en de natuurlijke behoefte van groepen om vast te houden aan de eigen identiteit, wist Monnet dat het creëren van zijn Europa, stapsgewijs en in een relatief laag tempo moest plaatsvinden. Met kleine stapjes zouden de burgers van zijn Europa niet doorhebben wat hen overkomt en zou protest en weerstand uitblijven. Begin met een economische samenwerking, van de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal tot de Europese Economische Gemeenschap. De burgers zien de groei van de economie en welvaart en steunen de EEG. Vervolgens worden de burgers langzaam voorbereid op het verlies van de nationale identiteit door de Europese identiteit te promoten. Wie zichzelf een Europeaan noemt, mag toetreden tot het verheven volk en mag afstand nemen van het stigma van kleinburgerlijkheid. Voor wie behoefte heeft aan een verheven status, is dit een aantrekkelijk aanbod.
Dit is het begin van de meest lastige fase van het tot stand brengen van de Europese Droom. Een droom die op basis van logica slechts kan eindigen in een nachtmerrie. Een deel van de bevolking overtuigen zichzelf als Europeaan te zien, resulteert direct in een tweedeling: Europeanen en niet-Europeanen. Wie zich Duitser, Belg, Engelsman of Nederlander voelt, hoort niet bij de groep Europeanen. Een tweedeling creëren in de samenleving, heeft altijd negatieve gevolgen.
Het is bovendien uit ieder onderzoek gebleken, dat veel Europese landen en volkjes overeenkomsten hebben, vanwege de westerse cultuur als basis, maar er ook sprake is van noemenswaardige verschillen. Zowel de culturele- als de politieke- en economische verschillen tussen de Noord-Europese en de Zuid-Europese landen bijvoorbeeld, maken de eenwording van Europa bijzonder lastig, onmogelijk wellicht.
Dan zijn daarnaast de grenzen opengesteld voor een cultuur die haaks op de westerse cultuur staat. Vanuit islam middels onder andere de koran en de ahadith is een tweedeling gecreëerd. Vanuit islam is de wereldbevolking namelijk opgedeeld in twee groepen; moslims en niet-moslims. Met de groei van het aantal moslims in Europa wordt die tweedeling steeds meer zichtbaar en merkbaar. Binnen dertig jaar zijn we veranderd van een polderend Nederlands volkje, in een verscheurd en verdeeld Europees volk van moslims en niet-moslims, van Europeanen en niet-Europeanen.
Er zijn uiteenlopende visies op de beweegredenen van machthebbers en politici inzake het creëren van de Europese Unie en het importeren van islam. Van de Rothschild’s tot immigration for oil en van voorkomen van oorlog tot het creëren van de Verenigde Staten van Europa en macht verkrijgen. Dat allemaal even terzijde is de lijn van het creëren van de EU helder; De volgende stap na de EEG, na de economische integratie, was en is de sociale en culturele integratie; Het wegnemen van de nationale identiteit om te vervangen door de verheven Europese identiteit. Of het opzet is geweest of niet, het importeren van islam heeft bijgedragen aan het wegnemen van de nationale identiteit. Een cultuur toevoegen die haaks staat op de bestaande historische westerse cultuur, breekt de nationale identiteiten af.
Hoe ironisch dat islam een bijdrage zou (moeten) leveren aan het creëren van een Europese identiteit door het afbreken van nationale identiteiten en nu tegelijkertijd ervoor zorgt dat verdere Europese integratie op cultureel vlak, onmogelijk is geworden. Het migratie-experiment is namelijk mislukt, omdat islam onverenigbaar blijkt met onze historische westerse cultuur. Het was de bedoeling van burgers binnen de EU, Europeanen te maken. Één volk met één Europese cultuur en met algemene Europese waarden. Alleen door de nationale identiteit af te breken, zagen de machthebbers een toekomst voor de eenwording van Europa. Echter, de islamitische identiteit laat zich veel minder gemakkelijk afbreken, dan de nationale identiteit(en). De eenwording van Europa is met de komst van islam, juist verder weg dan ooit. Een kapitale inschattingsfout van de machthebbers.
Erkennen waaróm het migratie-experiment is mislukt, namelijk door de import van islam, zou onderstrepen dat de volgende fase van het megalomane EU-project, sociale en culturele integratie, gedoemd is te falen. Dat zou onderstrepen dat het verlaten van de EU en overgaan tot een EEG van deze tijd, de enige opties zijn.
Al meer dan een halve eeuw wordt gewerkt aan het ondemocratische Europese Unieproject. Dat laat zich nu niet meer stoppen. Niet met feiten en onderzoeken; niet met rede en logica; niet met landelijke verkiezingen, waarbij bijna alleen gekozen kan worden voor politieke partijen die het megalomane project geen strobreed in de weg wensen te leggen; en ook niet met verkiezingen voor het Europees Parlement, waar weinig tot geen zeggenschap uit voortvloeit; en zelfs niet met een referendum. Het beleid staat vast, regelrecht op ramkoers. Waar Jean Monnet echter voor vreesde, zal werkelijkheid worden. Zó ver gekomen, stap voor stap, en dan alsnog stranden voor de finish. Oorlog voorkomen, door één volk en één rijk te creëren? Monnet vreesde terecht voor de weerstand van de bevolking. Europeanen en niet-Europeanen, moslims en niet-moslims, tweedelingen die resulteren in juist datgene men zogezegd niet wenst; het voor altijd uitblijven van een Europese Superstaat en het ontstaan van (burger)ooglog(en).
Zoals Leon de Winter schreef, is de vertegenwoordigende democratie een achterhaald negentiendeeeuws systeem, waardoor politici na de volkse gang naar de stembus vrijuit hun gang kunnen gaan. Het EU-dossier en het islamdossier zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Alleen hij en zij en u en jij en jullie en wij allen samen, kunnen de koers wijzigen; van RAMKOERS naar een stabiele toekomst. Samen. Onverdeeld. Met vrijheid als prioriteit, verenigd tégen de EU en vóór een EEG van deze tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten