Ze waren al acht jaar oud en nog nooit buiten geweest, toen er een vreemdeling in huis werd gehaald. Katja heeft vanaf haar geboorte een evenwichtsstoornis en zou zich niet zelfstandig kunnen redden in de buitenwereld. Haar broer Sam is groot, sterk en snel, maar is samen met Katja binnen gehouden om hen bij elkaar te houden. De woonkamer van 54 vierkante meter is hun domein.
Ze hadden al wel gehoord van de vreemdeling. Ook hadden ze hem reeds geroken. Ze waren echter nog niet met hem in contact gekomen. Hij bevindt zich binnen de grenzen, doch nog niet binnen hun territorium. Omdat ze nooit buiten hun eigen omgeving zijn geweest, kunnen zij de vreemdeling niet plaatsen. Wat is het? Wie is het? Wat doet het? Wat wil het? Xenofobie alom.
Dit is de wereld van Sam en Katja. Hier hebben zij hun leven opgebouwd en daar invulling aan gegeven. Samen hebben zij naar tevredenheid een bepaalde structuur en verhouding ten opzichte van elkaar ontwikkeld. En dan is daar plotseling die vreemdeling.
Hij ruikt anders, ziet er anders uit, gedraagt zich onbehouwen en weet eigenlijk ook niet goed wat hij met de situatie aan moet, maar hij is zeker niet bang. Proefondervindelijk zullen de verhoudingen tussen de twee katten en het nieuwe hondje duidelijk worden. In deze nieuwe samenleving, die zij samen aan het maken zijn. De vreemdeling is in eerste instantie twee weken in een andere ruimte gehouden. In beperking levend, wennend aan de nieuwe omgeving. Dan is het tijd zijn nieuwe wereld te gaan verkennen en kennis te gaan maken met de oorspronkelijke bewoners. Het natuurlijke proces van (her)verdeling van de ruimte begint.
De vreemdeling, Danji genaamd, stapt zijn nieuwe wereld binnen, de wereld van Sam en Katja. Danji gaat op onderzoek uit en loopt ogenschijnlijk zonder enige angst de ruimte rond. De twee katten hem bestuderend in de gaten houdend. Er is eten en drinken voor hem, alles prima voor elkaar. Als het kleine hondje de grote kater ziet zitten, begint het uitdagen. Alleen door confrontatie te zoeken, is te ondervinden hoe de verhoudingen liggen. Hij begint hard om Sam de kater heen te rennen en snel op hem af en weer weg te rennen. Het is een dominant hondje. De eerste twintig minuten laten de katten hem zijn gang gaan. Als Danji dan opnieuw in snelheid op de kater komt aflopen, haalt Sam uit.
Het was een waarschuwing, niet heel hard, weinig schade. Kleine beschadiging op het kopje van de hond. Die vervolgens wel heel hard naar me toe kwam rennen om troost te zoeken. Ik heb Danji genegeerd. Niet getroost. Niet geholpen. Dit moeten zij samen uitzoeken. En dat heeft uitstekend gewerkt. Het was tenslotte het territorium van de kater en hierbinnen heeft het hondje zich aan te passen en te leven naar de regels aldaar gebruikelijk. Hierin werden geen concessies gedaan.
Het hondje was welkom, mocht overal komen van de katten, mocht zelfs hun eten opeten, maar diende zich wel volgens de geldende normen te gedragen. De eerste dag was de toon gezet en de grens gesteld.
Danji respecteert de katten en gedraagt zich binnen hun territorium met de enkele regels die de katten hebben opgelegd. Hij krijgt veel vrijheid, met een paar basisregels gesteld. Wat hij buiten het terroritorium doet, interesseert de katten niets. Maar zodra hij bij hen binnen is, dient hij zich aan die basisregels te houden.
Als de katten het hadden toegestaan, had het hondje nu de dienst uitgemaakt hier in huis. Door de eigen ruimte en de daar heersende cultuur te verdedigen, heeft het hondje zich aangepast. Zelfs terwijl zijn natuur hem een andere impuls geeft. De katten spelen eens per dag met hem en geven hem wanneer zij daar zin in hebben, wat aandacht. Danji is zo heel blij als de kater even met hem gaat spelen. Hij waardeert zijn gastheer en juist omdat hij niet overspoeld wordt met aandacht en omdat hij niet alle vrijheid krijgt zijn hondengedrag te vertonen, hebben zij een geslaagde gemixte samenleving gecreëerd.
Eigenlijk is het zo eenvoudig. Het dierlijke lijken wij mensen geheel verloren te zijn. Wellicht moeten we ons eens iets vaker richten op onze natuur, dan op onze idealen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten