Anoniem ad hommeles

Zal ik me even voorstellen?

Sinds enige tijd draag ik een heel klein steentje bij aan het publieke debat. Via twitter en door middel van het schrijven van columns, informeer ik mezelf, laat ik mij informeren en deel ik mijn visie met anderen. Het is niet mijn intentie anderen te overtuigen. Aan het denken zetten; dát is het doel.

Velen van jullie interesseert het niet wie ik ben, wat ik doe in het dagelijkse leven of wat mijn volledige naam is. Wat ik gestudeerd heb, wie zich in mijn netwerk bevinden of in welke stad ik geboren ben. Is persoonlijke informatie over de auteur van toegevoegde waarde met betrekking tot de inhoud van een column?

Zelf lees ik regelmatig columns van auteurs uit verschillende landen met uiteenlopende visies op de voor mij twee meest belangrijke dossiers; islam en EU. De inhoud, de feiten en de visie zetten mij aan het denken. Het is voor mij irrelevant van wie de visie afkomstig is. Mijn eigen visie baseer ik namelijk niet op de overredingskracht of status van een ander, maar op de aangeboden feiten en redenaties die ik zelf verwerk op basis van logica, waaruit ik mijn conclusies trek. Voor mij doet het er dus niet toe, wie het stuk geschreven heeft. Ik neem de informatie op en bepaal zelf op basis van redenatie, logica en mijn referentiekader welke waarde ik eraan hecht.

Net als voor mijzelf, is voor velen van jullie, persoonlijke informatie over een auteur niet relevant. Toch is er een groep mensen, die zich ergert aan het feit ik onder een pseudoniem schrijf. Gesprekken die over de inhoud zouden kunnen en moeten gaan, eindigen dan voortijdig met het verwijt ‘een anoniem lafbekje’ te zijn. In de elitaire boekenbalwereld is het schrijven onder een pseudoniem heel gewoon. In de wereld van het publieke debat, blijkt het door eussr- en islamkritische mensen schrijven onder een pseudoniem, eerder een excuus om met een Ad Hominem niet op de inhoud in te hoeven gaan.  

Waarom zou je mijn voornaam, achternaam, geboortedatum en achtergrond moeten weten? Wie vrijdenkend zelf zijn mening vormt, kijkt naar feiten, redenaties en visies. Niet naar status of overredingskracht. Vooral mensen die mijn mening over het algemeen niet waarderen kunnen, melden zich te storen aan mijn anonimiteit. Zelf denk ik dat zij zich meer storen aan mijn visie dan aan mijn zogezegde anonimiteit. Zouden zij persoonlijke informatie over mij werkelijk gebruiken om mijn visie in een waardeperspectief te plaatsen of zouden zij die informatie gebruiken om karaktermoord te plegen, zodat zij opnieuw niet op de inhoud in hoeven gaan? Ontwikkel ik van ‘een anoniem lafbekje’ tot ‘een erkende opiniemaker’ door bekendmaking NAW-gegevens of zal men trachten een negatief beeld te schetsen van mijn persoon, als ‘een te negeren blogjesschrijfster’? Is het realistisch te denken, dat degenen die zich storen aan mijn anonimiteit, wèl met mij in gesprek gaan over de inhoud, zodra ik mijn voor- en achternaam bekend maak? Of blijft het resultaat hetzelfde? Vraag het Eric Allen Bell. 

Eigenlijk zeggen deze mensen, dat zij geen argumenten hebben om zich staande te houden tijdens een inhoudelijk gesprek en daarom (drog)redenen zoeken, het gesprek uit de weg te kunnen gaan. Of ik nu onder pseudoniem of onder mijn eigen naam schrijf, de inhoud en mijn visie blijven gelijk. De enige logisch te beredeneren intentie van het vragen naar mijn persoonlijke gegevens, is munitie verzamelen ten einde karaktermoord te plegen.

Omdat ik er niet op uit ben anderen te overtuigen, is het voor mij niet van belang op welke waarde anderen mij schatten. Omdat ik mijn columns niet schrijf om een egoboost te krijgen of bekendheid te verwerven, sta ik niet te trappelen om mijn privéleven tot openbare informatie te promoveren. Ik deel mijn visie en wie daarin geïnteresseerd is en erover na wil denken, is van harte welkom mijn columns te lezen en met mij in gesprek te gaan. Bij voorkeur geef je mij argumenten en feiten die mijn visie weerleggen. Want de visie ik heb, is niet de visie ik wíl hebben. Het zou zo aangenaam geruststellend zijn, als er feiten en argumenten zijn, die mijn visie ondubbelzinnig weerleggen. Natuurlijk sta ik daar voor open.

Ik ben een alleenstaande vrouw en op het internet dwalen mensen met uiteenlopende beperkingen. Op het moment mijn persoonlijke gegevens bekend zijn, is het voor iemand die kwaad wil, gemakkelijk te achterhalen waar ik woon. Daarnaast ben ik een islamkritische vrouw. Ontkennen dat in de grote groep anders dan ik denkenden, geen individu tot inbreken in mijn privéleven over zou willen en kunnen gaan, is naïef.

“Ik deel mijn visie en wie daarin geïnteresseerd is en erover na wil denken, is van harte welkom mijn columns te lezen en met mij in gesprek te gaan”.

De voor- en de nadelen beschouwend, is het eenvoudig te concluderen dat het beter is, voorlopig als Blondemevrouw mijn visie te delen. Wie vrijdenkend zelf zijn mening vormt, kijkt naar feiten, redenaties en visies. Niet naar status of overredingskracht.