Met de opkomst van redelijkheid en tolerantie, lijkt logica verloren te zijn gegaan. De mensen die gelijkheid wensen voor ieder mens op aarde, trachten dit te bereiken door ongelijkheid te negeren en dikwijls (on)bewust te stimuleren. Wie weigert ongelijkheid te zien, leeft in een wereld van gelijkheid. In dergelijk gedrag is weinig logica te bespeuren. Toch geven zulke mensen aan, zelf daar wèl de logica van in te zien. Het is dan ook inderdaad een feit, dat ongelijkheid soms noodzakelijk is. Wie bepaalt dat? Niet wie, maar wat; logica. Logische handelingen en overwegingen zijn eenvoudig te beargumenteren. Welk argument verdedigt ongelijkheid? Is het een realistisch argument of is het een argument uit angst voor de realiteit?
Een autochtone buurman verderop heeft twee dochters. Hij heeft zijn meiden geïnformeerd over islam; over de leer van Mohammed; over de positie van de vrouw binnen het mohammedanisme; over zijn visie hoe islam ieder aspect van het menselijk bestaan bepaalt; over hoe het mohammedanisme zowel in de persoonlijke sfeer als op het gebied van politiek en strafrecht in landen met islamitisch bestuur, alsook voor volgelingen van islam over de hele wereld, allesomvattend bepalend is; en hoe de islamitische cultuur haaks op de westerse cultuur met vrijheid, democratie en individueel denken en ontwikkelen staat. Vervolgens heeft hij zijn dochters aangegeven, het niet alleen een slecht idee te vinden als zij een liefdesrelatie aangaan met een mohammedaan, maar dat hij dit tevens niet zal accepteren.
Dit is onderscheid maken. Enkelen zullen hierbij denken aan discriminatie. De letterlijke betekenis van discriminatie is tenslotte ‘het maken van onderscheid’. De juridische term men dan bedoelt, betekent echter "het onrechtmatig onderscheid maken tussen mensen of groepen". Uiteindelijk zou ‘logica’ bepalend moeten zijn inzake wat wel of niet onrechtmatig is.
Mensen die gelijkheid wensen voor ieder mens op aarde, maar onrechtmatig onderscheid negeren, noem ik realofoben. Geen kritiek durven hebben op het immigratiebeleid en islam uit angst voor de realiteit. Realofoben houden namelijk angstvallig vast aan een onrealistisch ideaalbeeld, omdat zij de werkelijkheid niet aankunnen. Gedroomd van een wereldparadijs waar de aarde voor iedereen is; waar ieder mens mag gaan en staan waar men wil; waar altijd voldoende eten is; waar iedereen blij en gelukkig is; waar ieder mens oprecht, gelijk, eerlijk en ongevaarlijk is; waar alle culturen gelijk zijn en samen kunnen gaan; waar de wensen van ieder individu werkelijkheid worden; bloemetjes in het groene frisse gras; dansend in gekleurde exotische jurken; samen allerlei onbekende heerlijk ruikende gerechtjes etend.
Aan een dergelijk droombeeld vasthouden, maakt het leven een stuk makkelijker. Alles dat tegen dat droombeeld ingaat, negeren, maakt het vasthouden aan het droombeeld mogelijk. Uit angst voor de realiteit, vasthouden aan een droombeeld dat op basis van logica en feiten onhoudbaar is, noem ik realofobie.
Een mohammedaanse buurman verderop heeft twee dochters. Hij heeft zijn meiden geïnformeerd over de westerse cultuur; over de gevaren van het secularisme en democratie; over de positie van de westerse vrouw als hoer; over zijn visie hoe islam ieder aspect van de westerse cultuur afwijst; hoe de islamitische cultuur haaks op de westerse cultuur staat; hoe mohammedanen superieur zijn aan kafirs; hoe belangrijk de eer van de familie vanuit islam is; en dat het seculiere westen vrijheden biedt, die leiden naar de hel. Vervolgens heeft hij zijn dochters aangegeven, het niet alleen een slecht idee te vinden als zij een liefdesrelatie aangaan met een kafir, maar dat hij dit tevens niet zal accepteren.
Dit is onderscheid maken. Is het discriminatie? Het wordt hoe dan ook geaccepteerd door realofoben, waar zij het onderscheid van de autochtone vader afkeuren. Het is gebruikelijk vanuit het mohammedanisme om dochters te melden dat zij alleen met een mohammedaan een relatie mogen aangaan. Uithuwelijken komt zelfs gewoon voor in Nederland.
Waarom maken realofoben onderscheid in de beoordeling van het maken van onderscheid? En is dit onderscheid een rechtmatig onderscheid? Erkennen dat het mohammedanisme geen ideologie is, waaraan we onze dochters willen verliezen, is erkennen dat er iets fundamenteels mis is met islam. Erkennen dat er iets fundamenteels mis is met islam, maakt het onderscheid gemaakt door de autochtone vader rechtmatig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten