maandag 25 maart 2013

Ontwikkel als mens en omarm verdeeldheid

Vanuit het persoonlijke referentiekader, beschouwt ieder mens de wereld en de gebeurtenissen om zich heen. Een referentiekader is de algemene samenhang van alle factoren, die voor een persoon -of zelfs een hele gemeenschap- de psychische werkelijkheid op een zeker ogenblik vormt. Een geheel van gewoonten, regels en normen, die bepalen hoe je iets beoordeelt.  

Een geheel van gewoonten, regels en normen

Dit geheel is in gradaties verschillend; per individu, per organisatie, alsook per natie en per cultuur. Omdat men binnen de westerse cultuur is doorgeschoten in het nastreven van gelijkheid, worden niet alleen de verschillen in referentiekaders te vaak genegeerd, maar lijkt zelfs het fenomeen an sich meestens niet te worden erkend.  

Vanwege de toename van individuele vrijheid, zijn de verschillen tussen persoonlijke referentiekaders van individuen binnen de westerse cultuur vaak groot. Door die individuele vrijheid zijn westerlingen in staat zeer uiteenlopende visies te hebben op dezelfde dossiers. Zo denkt de één dat de Europese Unie voor vrede en vrijheid zorgt en denkt de andere westerling dat die EU juist zal resulteren in minder individuele vrijheid en meer kans op (burger)oorlog. Zo denkt de één dat meer islam in het westen een voorbeeld is van vrijheid, terwijl de andere westerling juist van mening is, dat meer islam inherent is aan minder vrijheid. Die twee visies staan behoorlijk haaks op elkaar, terwijl beiden hetzelfde dossier beschouwen. Waarschijnlijk niet op basis van dezelfde feiten, maar wel met zekerheid op basis van een verschillend referentiekader.

Binnen culturen waar individuele vrijheid in verhouding tot de westerse cultuur minder ontwikkeld is, heerst minder verdeeldheid; de gedachten en ideeën van de mensen binnen die culturen, liggen dichter bij elkaar, lopen minder sterk uiteen. Dat maakt het makkelijker de cultuur te definiëren, te erkennen en in stand te houden. Voor westerlingen is hun westerse cultuur onderhevig aan perceptie door middel van het brede referentiekader en de vrijheid van individueel denken. Juist door de vrijheid voortgekomen uit hun westerse cultuur, zijn sommigen niet meer in staat die basis van hun cultuur te erkennen en te koesteren.

Vrijheid is inherent aan verdeeldheid. Met de toename van vrijheid en individueel vrij denken, zijn de gedachten van mensen namelijk steeds meer uiteenlopend geworden. Met de komst van het internet en de mogelijkheid onszelf steeds beter te informeren, wordt ons referentiekader steeds sneller meer breed. Dit resulteert automatisch in meer verdeeldheid en grotere verschillen in visies. We zijn alleen nog op zoek naar een manier om deze verdeeldheid in harmonie in ons bestaan te verweven.

Westerse burgers bestrijden elkaar -met name in het publieke debat - met betrekking tot belangrijke dossiers zoals de EU en het mohammedanisme, op basis van een verschillend referentiekader. Een referentiekader dat dankzij de vrije westerse cultuur heeft mogen ontstaan. Een referentiekader waarbinnen een aantal elementen verankerd ligt, waarin iedere westerling elkaar vindt; individuele vrijheid en veiligheid, voor onszelf en voor onze kinderen.

Als altijd in ontwikkeling  zijnde  westerse mensen, dienen we verdeeldheid te omarmen als een vrijheid van ons allen en moeten we op zoek naar een manier om met maximaal vrij denken meer harmonie te creëren. 

1 opmerking:

  1. De strekking van het betoog onderschrijf ik, sinds de ontzuiling medio vorige eeuw is de bevolking geïndividualiseerd en het aantal 'toegestane' meningen geëxplodeerd. Een goede ontwikkeling die ik zeker omarm, maar het is ook een gevaarlijke. Het individu namelijk, staat altijd zwak ten opzichte van het collectief, ieder collectief. En daar zit hem het probleem.

    In je oproep om met maximaal vrijdenken meer harmonie te creëren zit een zekere tegenstrijdigheid. Vrijdenken is een individuele bezigheid, harmonie creëren een collectieve. Het is mijn ervaring dat individuele denkers onderling - in al hun tegenstellingen - een zekere harmonie ervaren, en waar die ontbreekt wordt het gat gevuld met tolerantie. Het gaat pas mis wanneer de vrijheid van de één de beperking van de ander wordt.

    Wat we in de politiek zien is dat individuele referentiekaders zijn gemiddeld tot een partijprogramma en daarmee gecollectiveerd. Vervolgens wordt dat programma opgelegd ook aan vrijdenkers die er niets mee van doen willen hebben. Bijkomend probleem is dat de politiek steeds meer overtuigd is geraakt van haar eigen noodzaak; ze wil de samenleving tot in het kleinste detail besturen en vastleggen, hetzij vanuit een socialistisch, hetzij vanuit een 'liberaal' referentiekader.

    Werkelijke harmonie met vrijdenken als bindende factor is waarschijnlijk alleen mogelijk in een libertarische samenleving, een samenleving die zonder een allesbesturende elite kan. Maar dat zal voorlopig wel een utopie blijven..

    BeantwoordenVerwijderen